ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ
1922-2022 ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑI ΜΑΡΤΥΡIΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ EΛΛΗΝΙΣΜΟΥ EΠEΤΕΙΟΣ EΘΝΙΚHΣ O∆YΝΗΣ

Θεωρῶ ὅτι πρωταρχική θετική συνέπεια τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς εἶναι ἡ ἐπαλήθευση τοῦ Ἀποκαλυπτικοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη, τόσο γιά τά δεινά καί τόν ἀφανισμό τῆς Σμύρνης, ὅσο καί γιά τήν πραγματοποίηση τῆς προφητείας στό πρόσωπο τοῦ μεγαλομάρτυρα Χρυσοστόμου, τοῦ ἀχειροποίητου θρόνου στήν ψυχή τῆς Ἑλλάδας, ὅπως ἔγραψε ὁ καθηγητής καί Πρύτανης Λεωνίδας Φιλιππίδης. Διαβάζω ἀπό τόν Ἰωάννη: «Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου, καί δώσω σοί τόν στέφανον τῆς ζωῆς». Κράτα τήν πίστη σου, ἀκόμη κι ἄν σοῦ στοιχίσει τή ζωή, κι ἐγώ θά σοῦ δώσω  σάν στεφάνι τῆς νίκης τήν αἰώνια ζωή. «Μηδέν φοβοῦ ἅ μέλλεις πάσχειν». Μή φοβᾶσαι καθόλου γιά ὅσα σοῦ μέλλεται νά πάθεις. Προηγήθηκε, λοιπόν, τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, Ἐπισκόπου Σμύρνης, καί ἀκολούθησε τελευταῖα τό μαρτύριο τοῦ Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕτοιμος γι΄αὐτό, ἀφοῦ προτοῦ παρουσιαστεῖ, ὅπως τόν διατάξανε, στόν στρατιωτικό διοικητή Νουρεντίν πασά, εἶχε ἀνοίξει τό Εὐαγγέλιο καί διάβαζε ἀπό τό Κατά Ἰωάννην τό κεφάλαιο τῆς προσαγωγῆς τοῦ Ἰησοῦ στόν Πιλάτο. 

Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης,
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ

Μέ ἀφορμή τήν ἀναμενόμενη δίκη μοναχῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πηλίου, ἐπειδή δημοκρατικά καί ἐλεύθερα τάχθηκαν μέ ἐπιχειρήματα κατά τοῦ ἐμβολίου τῶν δύο τελευταίων χρόνων, ἔχουμε χρέος νά ποῦμε τά ἑξῆς: 

Στήν Ἑλλάδα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἀκόμη καί ὁ προβληματισμός διώκεται ὡς ποινικό ἀδίκημα. Ἡ ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς κατακρεουργήθηκε βάναυσα καί μαζί μέ αὐτήν καί ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης. «Δέν δικαιοῦστε νά ἀμφισβητεῖτε τήν ἐπιστήμη μας» εἶπε ὁ πρωθυπουργός καί οἱ δημοσιογράφοι του. Δέν δικαιοῦστε νά προβληματίζεστε καί νά διερευνᾶτε ὅσα ὁρίζει ἡ καθεστωτική ἰσχύς.

Γνωρίζουμε ὅμως διαχρονικά ὅτι:

Α) Ἡ κάθε ἐπιστήμη ἔχει πολυφωνία. Τά κριτήρια ἐπιλογῆς τῆς μίας ἐπιστημονικῆς ἄποψης ἤ τῆς ἄλλης δέν μποροῦν νά ὁρίζονται ἀπό τήν πολιτεία.

Β) Διαχρονικά, σημερινοί ἐπιστημονικοί ἰσχυρισμοί ἀποδεικνύονται στό μέλλον ὡς ἀναληθεῖς ἤ ἐλλιπεῖς ὅσο ἐξελίσσεται καί ἡ γνώση ἀλλά καί ἡ στατιστική (ἐδῶ κλινική) ἐμπειρία.

Ὅταν ἤδη βλέπουμε πόσο ἐκβιαστικά ἐπιβάλλουν τό ἐμβόλιο στούς ὑγειονομικούς ἐκ τῶν ὁποίων ὅσοι δέν τό κάνουν καταδικάζονται σέ ἀπόλυτη ἔνδεια τῶν ἰδίων καί τῶν οἰκογενειῶν τους,

ὅταν ἤδη πολλοί ἐξ ὅσων κάνουν τό ἐμβόλιο τό κάνουν ἀπό φόβο μή χάσουν τό μεροκάματο,

ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ ἐμβολιασμένοι ὁμολογοῦν παρενέργειες πού ὑπέστησαν ἐκ τῶν ἐμβολίων πού ἔκαναν καί μάλιστα σέ μεγάλο ποσοστό πολλοί ἐξ αὐτῶν δέν κατάφεραν νά μιλήσουν γιατί τούς πρόλαβε ὁ θάνατος,