Κείμενα

Τό Κακό Καλό [1] Πότε δηλαδή τό καλό γίνεται κακό

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιοπούλου

Τό Κακό Καλό [1]
Πότε δηλαδή τό καλό γίνεται κακό

Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι πάντα ἡ ἴδια ἀλλά ἔχει βαθμούς καί στάδια.  Τά στάδια τῆς ἁμαρτίας, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στό ἐξομολογητάριο του, εἶναι 12.  Πρῶτος βαθμός τῆς ἁμαρτίας εἶναι τό νά κάνει κανείς τό καλό, ὄχι ὅμως καί μέ τό σωστό τρόπο, ἀλλά σμίγοντας τό καλό μέ τό κακό.  Ὅταν γιά παράδειγμα δίνει κανείς ἐλεημοσύνη ὄχι ὅμως ἀπό ἀγάπη καί συμπάθεια πρός τό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου ἀλλά ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια.

«Θέλω νὰ μιλήσω ἁπλὰ κι ἀληθινά»

Πρεσβυτέρου Σταύρου Τρικαλιώτη
Ἐφημερίου ῾Ι.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

«Θέλω νὰ μιλήσω ἁπλὰ κι ἀληθινά»

Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ παραλογισμοῦ, ὅπου οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τὸ πραγματικό τους νόημα. Δὲν ὑπάρχει κοινὰ ἀποδεκτὸς κώδικας ἐπικοινωνίας. Ὁ καθένας λέει ὅ,τι θέλει, ὅπως τὸ θέλει. Παύσαμε νὰ ὁμιλοῦμε καθαρὰ καὶ ξάστερα, ὅπως λέει κι ὁ λαός μας. Ἄλλοτε ὁμιλοῦμε μὲ ὑπονοούμενα, ἄλλοτε διπλωματικά, ἄλλοτε συμφεροντολογικά, ἄλλοτε ἀποκρύπτουμε γεγονότα καὶ καταστάσεις.

Τό Πανθρησκειακό καρναβάλι τοῦ Ἀμαρουσίου καί οἱ. . . ἄνευ ἀξίας «πανανθρώπινες ἀξίες» τῆς Ἀκαδημίας Αθηνῶν

Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου

Τό Πανθρησκειακό καρναβάλι τοῦ Ἀμαρουσίου καί
οἱ. . .  ἄνευ ἀξίας «πανανθρώπινες ἀξίες» τῆς Ἀκαδημίας Αθηνῶν

Φύρδην-μίγδην μαῦρα καλλυμαύχια, ἄσπρα σαρίκια, κίτρινα ράσα, μώβ μπέρτες παπικές κι ἐβραϊκά σκουφάκια ἦταν τό ...ὑπερθέαμα πού εἶδαν γιά πολύ λίγο οἱ Ἕλληνες στούς δέκτες τους στίς 10 Αὐγούστου 2004.  Ὅλοι οἱ παραπάνω βρέθηκαν μαζεμένοι μέ εἰδικές προσκλήσεις στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου στό Διαθρησκειακό Συνέδριο μέ θέμα « Θρησκεία, Εἰρήνη καί Ὁλυμπιακό ἰδεῶδες»  πού ὀργανώθηκε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τό Δήμαρχο Ἀμαρουσίου Π. Τζανίκο.

Μετάφραση τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος

Ἀρχιμανδρίτου Σαράντη Σαράντου

Μετάφραση τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος

Στό Συνέδριο πού διοργανώθηκε στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) ἀπό τό τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, σέ συνεργασία μέ τήν Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων σπουδῶν ἀπό τίς 20 ἕως 25 Σεπτεμβρίου 2004 μέ θέμα: "Οἰκουμενισμός: γένεση, προσδοκίες, διαψεύσεις" ἀκούστηκαν ἑξήντα περίπου ἐνδιαφέρουσες εἰσηγήσεις. Ἡ εἰσήγησή μας εἶχε ὡς θέμα: Οἰκουμενισμός καί ἐκκοσμίκευση. Μέσα στά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦταν πάντοτε ἐκτός τῶν ἄλλων καί ἡ χρήση τῶν μεταφράσεων τῶν Λειτουργικῶν κειμένων. Στίς μέρες μας οἱ πιέσεις εἶναι περισσότερες, ἀφοῦ ὁ σκοπός τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀδελφοποιημένου πιά μέ τή Nέα Ἐποχή εἶναι ἡ πανθρησκειοποίηση, στήν ὁποία πολύ βοηθοῦν οἱ μεταφράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων. Διευρυμένο ἀπόσπασμα τῆς εἰσηγήσεώς μας γιά τή μετάφραση Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καταδεικνύει τή σύγχρονη ἐκκοσμικευτική νοοτροπία πού ὑφέρπει στήν Ὀρθόδοξη λατρεία μας ἐπιβαλλομένη ἄνωθεν.