Σήμερα ἑορτάζει ὁ Ἅγιος Μηνᾶς.

Νεκταρίου Παυλάκη

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καλή σας ἡμέρα καί χρόνια πολλά σέ ὅλους.

Προστάτης πολλῶν πόλεων τῆς Ἑλλάδος καί ἐπαγγελματιῶν καί μέ πολλά θαύματα μικρά καί μεγάλα. Μήν λησμουνουμε ὅτι τό θαυμα δέν εἶναι μία ἐπέμβαση παρά φύσιν ἤ ὑπέρ φύσιν, ἀλλά «κατά φύσιν». Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς εἶναι ζωντανός ἀνάμεσά μας καί συνδράμει στή ζωή μας ἀρκεῖ νά τόν ἐπικαλεστοῦμε.Μέ μικρά ἤ μεγάλα θαύματα. Ὅπως τό κρίνει ὁ καθένας μας.

Θά σᾶς διηγηθῶ μία ἀπλή, ἀλλά ἀληθινή ἱστορία καθημερινότητας ἡ ὁποία συνέβη πρό εἰκοσαετίας περίπου.

Ἦταν νωρὶς τὸ ἀπόγευμα καὶ ὁ Γιάννης, παιδί μιᾶς ἀστικῆς οἰκογένειας, γυρνοῦσε μὲ τὸ λεωφορεῖο, ἀπὸ τὸ Πολυτεχνεῖο στὸ σπίτι. Ἄλλη μιὰ μέρα κουραστική, μὲ συνεχεῖς παρακολουθήσεις ἀπὸ τὸ πρωί. Τώρα, μέσα στὸ λεωφορεῖο, ἄλλη ταλαιπωρία. Ὀρθοστασία, συνωστισμός, αὐξημένη κίνηση στοὺς δρόμους, ζέστη. Οἱ περισσότεροι ἔχουμε βιώσει σχετικές καταστάσεις.

–Θεέ μου, πότε θὰ φτάσουμε στὸ σπίτι, νὰ ἡσυχάσουμε λίγο!

Στὴν ἑπόμενη στάση κατέβηκαν κάπως περισσότεροι. Μικρὴ ἀνακούφιση στοὺς ὑπολοίπους. Καὶ μόλις ἔκλεισαν οἱ πόρτες, ἡ φωνὴ ἀπὸ μπροστά:

–Παρακαλῶ, τὰ εἰσιτήριά σας.

Ἄρχισε ὁ ἔλεγχος. Ὁ ἐλεγκτὴς φαινόταν ἐκνευρισμένος.

–Τὸ πάσο σας νὰ δῶ. Κοφτός, μὲ ἔνταση φωνῆς. Καὶ προχωρεῖτε μπροστά, προχωρεῖτε μπροστά!

Πλησίαζε τώρα στὸ Γιάννη. Μὲ ἤρεμη κίνηση ἐκεῖνος ἔβαλε τὸ χέρι του στὴν ἐσωτερικὴ τσέπη τοῦ μπουφὰν γιὰ νὰ ἀνασύρει τὸ πάσο του. Ἀλλά… τίποτε. θυμήθηκε. Τὸ πρωὶ ποὺ ἄλλαξε πανωφόρι δὲν μετέφερε καὶ τὸ πάσο του. Ὤχ, Θεέ μου! Τί θὰ κάνω τώρα; Ὁ ἐλεγκτὴς πλησίαζε κοφτός, ἀπαιτητικός. Δὲν ἦταν τόσο τὸ πρόστιμο, ὅσο ἡ ντροπή, ὁ ἐξευτελισμὸς μπροστὰ στὸν κόσμο. Κι ἦταν τόσο κουρασμένος.

Θυμήθηκε. «Ἅγιε Μηνᾶ, τρέξε καί βοήθα με. Τὸ ξέχασα σπίτι τὸ πάσο. Τρέξε, ἅγιε μου Μηνᾶ!».

Ἔφθασε μπροστά του ὁ ἐλεγκτής.

–Τὸ εἰσιτήριό σας, ἀπευθύνθηκε στὸ διπλανό του. Καὶ παίρνοντάς το στὸ χέρι του, προτοῦ τὸ ἐλέγξει, σηκώνει μιὰ ἰδέα τὰ μάτια πάνω ἀπ’ τὰ γυαλιά του. Τοῦ φάνηκε πολὺς ὁ κόσμος ἐκεῖ πίσω.

–Καλά, δὲν σᾶς εἶπα, προχωρᾶτε μπροστά; Δὲν καταλαβαίνετε; ἔβαλε τὶς φωνές.

Καὶ τότε, ἴσως ἀσυναίσθητα κι ὁ ἴδιος, ἁπλώνει τὸ χέρι του καὶ δίνει μιὰ γερὴ σπρωξιὰ στὸ Γιάννη πρὸς τὰ ἐμπρός.

Λίγο ἔλειψε νὰ πέσει ὁ φοιτητὴς πάνω σ’ ἕναν ἡλικιωμένο κύριο.

–Σᾶς παρακαλοῦμε, κύριε. Πῶς μᾶς μεταχειρίζεσθε ἔτσι; διαμαρτυρήθηκε ὁ παππους.

Ὁ Γιάννης μιλιά.

–Δὲν θὰ ἀνοίξουμε συζήτηση, κύριε.

–Παρακαλῶ, τὰ εἰσιτήριά σας, συνέχισε παρακάτω.

–Τί ἀγενὴς ποὺ εἶναι, ἀπευθύνθηκε τώρα ὁ ἡλικιωμένος κύριος στὸ φοιτητή.

–Τί να κάνουμε...ειπε ὁ Γιάννης, κι ἕνα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στὸ πρόσωπό του. «Ὢ ἅγιε», εἶπε μέσα του, «τί τρόπους ἔχεις γιὰ νὰ μᾶς γλυτώνεις!»…

Μάλιστα, πρίν ἀπό κάποια χρόνια, ἐπισκεφθηκα ἕναν πολύ φίλο μου Ἱερέα στό ἐκκλησάκι πού διακονοῦσε (Παναγία τήν Γιάτρισσα), τήν ἐπομένη τῆς ἑορτῆς μου τό ἀπόγευμα. Ἀντίκρυσα ἕνα πρωτόγνωρο θέαμα. Πολλές πίτες καί ἀρκετός κόσμος. Τί εἶναι αὐτά πάτερ; Τόν ρώτησα. Μηνόπιτες μοῦ ἀπάντησε.

Τοῦ ἁγίου ποὺ τρέχει ἀμέσως σὲ ὅποιον μὲ πίστη τὸν ἐπικαλεῖται, ἰδίως γιὰ πράγματα χαμένα, ξεχασμένα…

Ἔκτοτε ἐπκαλοῦμε καί ἐγω τόν Ἅγιο καί εἶναι μεγάλη εὐλογία!

σ.σ. Εἶναι καλό νά ἀναζητήσετε καί νά διαβάσετε τό θαῦμα τοῦ Ἅγίου τό 1942 στό Ἐλ Ἀλαμέϊν. Ἐλ Ἀλαμέϊν στά αἰγυπτιακά σημαίνει ΑΗ ΜΗΝΑΣ.

Μέ ἐκτίμηση καί ἀδελφική ἐν Κυρίῳ ἀγάπη,

Νεκτάριος Παυλάκης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΡΘΡΟΥ - ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΔΩ:
Α) ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ [3] ΚΑΙ
Β) ΤΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΣΧΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΣΤΟ ΕΛ ΑΛΑΜΕΪΝ.

Στήν περιοχή τοῦ Ἔλ Ἀλαμέιν (ἀραβική παραφθορά τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ), ὅπου βρισκόταν τὰ ἐρείπια ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ καὶ ἴσως καὶ ὁ τάφος του, οἱ ἀντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν γιὰ τήν ἀποφασιστική σύγκρουση ἡ ὁποία θά ἔκρινε τὸ ἄν οἱ Σύμμαχοι θά κατάφερναν νὰ παραμείνουν στὴν Ἀφρική.

Μεταξύ τῶν συμμαχικῶν στρατευμάτων βρισκόταν καὶ ἑλληνική στρατιωτική δύναμη, ἡ ὁποία πῆρε μέρος στὴ μάχη. Ἕνα ἀπό τά βράδια ἐκεῖνα, πολλοί στρατιῶτες εἶδαν τόν Ἅγιο Μηνᾶ νὰ βγαίνει ἀπό τὰ ἐρείπια τοῦ ναοῦ του ὁδηγώντας ἕνα καραβάνι μὲ καμῆλες, ὅπως ἀπεικονίζεται σὲ μὶα ἀπό τὶς παλαιές ἁγιογραφίες τοῦ ναοῦ του, καὶ νὰ μπαίνει μέσα στὸ στρατόπεδο τῶν ἐχθρικῶν δυνάμεων.

Ἡ ἐμφάνιση αὐτή κατατρόμαξε τούς Γερμανούς καὶ ὑπονόμευσε καίρια τὸ ἠθικό τους, πράγμα πού συνέβαλε καθοριστικά στὴ νίκη τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων.

Σέ ἀνταπόδοση τῆς εὐεργεσίας αὐτῆς τοῦ Ἁγίου παραχωρήθηκε στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ὁ τόπος ἐκεῖνος καὶ ξανακτίσθηκε ὁ ναός καθώς καὶ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ / ΑΝΑΦΟΡΕΣ: