Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος: Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στά Σχολεῖα:ἀγωγή ἤ χειραγώγηση;

Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ βιασύνη, μᾶλλον δέ ἡ μανία τοῦ νεοταξικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ γιά νά πραγματοποιήσει τό συντομότερο τά παγκοσμιοποιητικά του  σχέδια.

Ἀπό ἀρκετές δεκαετίες δέν κρύβει τά σχέδιά της ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων γιά νά ἐπιβάλει παντοῦ ἀλλά καί στή χώρα μας ἑνιαῖες ἑνότητες στή γνώση.  Εἰσάγει τή «νέα γνώση» στά ἤθη καί ἔθιμα, στήν ἐπιστήμη, στίς κοινωνικές δομές, στά ἰδεολογικά ρεύματα.  Κατασκευάζει δικά της ἰδεολογήματα καί μέσῳ τοῦ ἰσχυροῦ Οἰκουμενισμοῦ προσπαθεῖ νά ὁμογενοποιήσει τίς χριστιανικές ὁμολογίες γιά νά ἁπλοποιηθοῦν οἱ διαδικασίες πανθρησκειακῆς ἑνοποίησης ὅλων τῶν ἀνθρώπων κάτω ἀπό μιά ἐλεγχόμενη «θρησκεία», πιστεύοντας οὐσιαστικά σέ μιά ἀνώτερη δύναμη, ἀντίχριστη βέβαια καί ἀσφαλῶς ἀπάνθρωπη.

Βιάζεται ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων, ἀφοῦ ἔχει καταφέρει στίς κυριότερες θέσεις διοίκησης νά ἔχει τούς δικούς της ἀνθρώπους, τά δικά της ὄργανα.  Γιά νά πετύχει ὅλα τά μεγαλεπίβολα παγκοσμιοποιητικά σχέδιά της, πρέπει νά ἀρχίσει ἀπό πολύ νωρίς, ἀπό τίς πιό μικρές ἡλικίες παιδιῶν, ἀπό τήν πολύ τρυφερή καί εὔπλαστη βαθμίδα ἐκπαίδευσης. Τά εὐαίσθητα παιδιά τῶν παιδικῶν σταθμῶν, ἐν συνεχείᾳ τῶν Νηπιαγωγείων καί προοδευτικά τῶν Δημοτικῶν, τῶν Γυμνασίων καί τῶν Λυκείων πρέπει ὁπωσδήποτε νά συνειδητοποιήσουν ἐξ ἀρχῆς, ὅτι δέν ἐπιβαρύνονται ἀναγκαστικά μέ τό φῦλο πού θεόθεν τούς ἔχει χαρισθεῖ, ἀλλά μέ τό φῦλο πού θά ἀποφασίουν τά  ἴδια, μέ τήν ὑπόδειξη τῶν «καλῶν» τους, «προοδευτικῶν» παιδαγωγῶν τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων.  Θά ὑποχρεωθοῦν τά παιδιά μας νά παρακολουθήσουν περίεργα video, «διαδραστικούς» τάχα πίνακες, μίκυ μάους, σύγχρονα βιβλία μέ σχετικές εἰκόνες πού θά σχετικοποιοῦν τό φῦλο τους καί θά μαθαίνουν τά παιδιά νά διεκδικοῦν ἀλλότρια σεξοδικαιώματα.  Εἶναι πανέτοιμη ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων νά ξεκουράσει γιά μιά, δύο ἤ ὅσες ὧρες χρειασθοῦν, τή δασκάλα τοῦ παιδικοῦ σταθμοῦ, τή δασκάλα του Νηπιαγωγείου, τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου καί νά ἀναλάβει ὁ εἰδικός, τάχα εἰδικευμένος στή σεξουαλική χειραγώγηση νά κατευθύνει, νά γλυκάνει καί νά προσελκύσει τά παιδιά στήν ὁμοφυλοφιλία, γιατί περί αὐτοῦ πρόκειται καί σ’ ὅλες τίς περίεργες σεξοκαταστάσεις, μή σεβόμενος τή διαμορφούμενη προσωπικότητα κάθε παιδιοῦ, ἀλλά παρελκύοντάς τα πειθαναγκαστικά καί ὄχι μόνο, στήν περιπετειώδη ἀναζήτηση τῆς παραπλάνησης καί τῆς διαφορετικότητας.

Μέ ἄλλα λόγια θά εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ μαθητές ὅλων τῶν σχολικῶν βαθμίδων νά ὑφίστανται, ὡς μή ὄφειλε, ἀδίστακτο βομβαρδισμό στήν διαμορφούμενη προσωπικότητά τους.  Ἡ Νέα Ἐποχή, μή σεβόμενη τήν ὀντολογική ἀξία ἑκάστης προσωπικότητας τῶν παιδιῶν, θά διατάζει καί θά καθορίζει τήν «ἐλεύθερη» ἐξέλιξη τοῦ κάθε παιδιοῦ, ἀρκεῖ αὐτό νά μήν ἀντιδρᾷ στήν καταθρυμμάτιση τῆς προσωπικότητάς του καί στήν ἀνασυναρμολόγηση τοῦ ἀλλοτριομένου σεξουαλικά μαθητῆ.

Ὅμως ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἔχει μιά ξεκάθαρη καί κρυστάλλινη θέση.  Δέν ἐπέτρεψε ποτέ οἱονδήποτε εὐνουχισμό ἤ ἀλλαγή φύλου.  Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κορινθίους ἐπιστολή του μιλάει γιά ὅλα τά εἴδη τῶν ἠθικῶν παρεκτροπῶν πού στεροῦν τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.  Συγκεκριμένα στήν Α΄ Κορινθίους ἐπιστολή 6,9-10 ὑποστηρίζει: «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».  Ἐπίσης στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του θεωρεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς τό πιό συχαμερό πάθος, τό δέ χρυσό στόμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἐξηγεῖ ἀναλυτικά τούς τέσσερις λόγους γιά τούς ὁποίους ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσυγχώρητο καί λυσσῶδες πάθος. 

Ἐπίσης τό Σύνταγμά μας, τό ἑλληνικό Σύνταγμα, στά ἄρθρα του 3 καί 13 θεωρεῖ τήν προσφορά χριστιανικῆς παιδείας στά Ἑλληνόπουλα αὐτονόητη, ὡς πηγάζουσα ἀπό τή διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης, τήν ἱερά Παράδοση καί τούς ἱερούς Κανόνες, πού ἐγγυῶνται τή μόνη ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας κάθε παιδιοῦ, κάθε μαθητῆ καί κάθε μαθητρίας.

Στή γλώσσα, στήν νοοτροπία καί στά ἱερά Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, αὐτονόητος ἀλλά καί καθοριζόμενος εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.  Ὁ ἄνθρωπος διά τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος καί τῶν λοιπῶν Μυστηρίων ἀπό εἰκόνα Θεοῦ ἀγωνίζεται νά φτάσει στό καθ’ ὁμοίωση.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, ἡ Σύναξη γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τό κίνημα Μαμά, Μπαμπάς καί παιδιά, μέ τήν παροῦσα ἡμερίδα ἐπιθυμοῦν νά δημοσιοποιήσουν τή βούληση καί τό δικαίωμα τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων γονέων γιά μιά παροχή ὄντως χριστιανικῆς παιδείας στή νέα γενιά μας, ἀπό τούς παιδικούς σταθμούς μέχρι τά λύκεια τῆς χώρας μας.

Συγκεκριμένα δέν μποροῦμε νά ἐννοήσουμε οὔτε κατά διάνοια, σεξουαλική χειραγώγηση τῶν παιδιῶν μας, πού τά ἐμπιστευόμαστε στούς παιδικούς σταθμούς καί τίς ἄλλες βαθμίδες παιδείας.  Ἡ σεξουαλική διαπαιδαγώγηση νηπίων, παιδιῶν, ἐφήβων καί νέων πού δοκιμάστηκε πιλοτικά πρόσφατα στή χώρα μας ἀπέδειξε τήν «ἀδόκιμη πολυχρωμία» τῶν σχετικῶν φακέλων μέ τό λίαν ἀκατάλληλο περιεχόμενό τους. Δημοσιεύτηκαν περιστατικά, ὄχι ἐλάχιστα, πού κατά τήν προβολή σχετικῶν video τά παιδιά διαφόρων ἡλικιῶν ἀντέδρασαν κατά περίεργο καί ἀποδοκιμαστικό τρόπο. 

Γιατί δέν ἔγιναν ποτέ προσπάθειες ἀπό ἔμπειρους παιδαγωγούς νά ἐξαναγκαστοῦν νήπια νά περπατήσουν ἤ νά μιλήσουν ἀπό τούς πρώτους μῆνες τῆς ζωῆς τους;   Οὕτε ποτέ κάποιος ζηλωτής ἐπιστήμων παιδαγωγός ἀποπειράθηκε νά διδάξει τά νήπια, τά πρωτάκια ἤ τά μεγαλύτερα παιδιά ἀπειροστικό λογισμό ἤ ἄλλα ἀνώτερα μαθηματικά.  Ἔτσι καί αὐτή ἡ διδασκαλία περί τῶν σεξουαλικῶν πραγμάτων δέν ἁρμόζει στίς ἡλικίες τους, ὅπως καί δέν ἁρμόζει ἡ διδασκαλία ἀπό ἄλλους,  ἐκτός ἀπό τούς φυσικούς γονεῖς τους.  Μόνο οἱ ὥριμοι χριστιανοί γονεῖς μέ τήν ἐν μυστηρίῳ χριστιανική ἀγάπη καί ἐντός τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας μποροῦν νά κατευθύνουν διακριτικά τά παιδιά τους καί σέ αὐτόν τόν τομέα.

Ἔτσι τά παιδιά θά κατανοήσουν ὅτι ἡ σεξουαλικότητα δέν μπορεῖ νά εἶναι αὐτοσκοπός ἀλλά δωρεά τοῦ Θεοῦ.  Ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ μέ τήν ὑπάκουη συνεργασία τῶν γονέων ἀποσκοπεῖ στήν γέννηση νέων ἀνθρώπων καί στή δημιουργία εὐκράτου ἐν Χριστῷ πνευματικοῦ κλίματος μέσα σέ ὅλη τήν οἰκογένεια.

Οἱ διακεκριμένοι ὁμιλητές μας κυρία Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη ἰατρός πνευμονολόγος, ὁ κύριος Νικόλαος Θεοτοκάτος  νομικός καί καθηγητής Β΄βάθμιας ἐκπαίδευσης καί ὁ κύριος Δημήτριος Νατσιός δάσκαλος καί θεολόγος, θά μᾶς δώσουν ἄφθονο ὑλικό ἐκ τῆς ἐμπειρίας του ἕκαστος, γιά νά δοῦμε ὅλες τίς παραμέτρους τοῦ θέματος, πού θά προβληματίσουν γόνιμα καί τούς ἐντός ἐκκλησίας ἕλληνες γονεῖς καί γενικότερα ὅλη τήν κοινωνία μας.