Γαλλία: Τό σχολεῖο προωθεῖ τίς διαστροφές.

Οὐδέποτε ἄλλοτε τά λόγια του Χριστοῦ, «Ἄφετε τά παιδία ἐλθεῖν πρός μέ», ἦταν τόσο τραγικά ἐπίκαιρα ὅσο εἶναι σήμερα. Ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται ἐνώπιον ἑνός νέου «παιδομαζώματος». Μόνο πού σήμερα τή θέση τοῦ τυράννου Σουλτάνου, Λένιν ἤ Χίτλερ ἔχει πάρει ἡ «δημοκρατικά» ἐκλεγμένη κυβέρνηση. Δέν πρόκειται γιά μία ἀκόμη θεωρία συνωμοσίας ἑνός εὐφάνταστου καί γραφικοῦ δημοσιογράφου ἀλλά γιά ἐπίσημη κρατική πολιτική: μέ βούλα καί ὑπογραφή.

Ὁ καινούργιος κόσμος πού προωθοῦν θά κτισθεῖ πάνω στά ἐρείπια ψυχῶν καί σωμάτων τῆς νεολαίας μας. Εἶναι καιρός οἱ γονεῖς νά καταλάβουν ὅτι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καιροφυλακτοῦν οἱ πάσης φύσεως ἔμποροι γιά νά τούς ἀποσπάσουν ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουν: τά παιδιά τους. Καί τώρα στό προκείμενο: Ὄπως πληροφορούμαστε ἀπό τή γαλλική ἐφημερίδα Le Monde (24 Δεκεμβρίου 2013, ρεπορτάζ τῆς Clarisse Fabre*) τό γαλλικό ὑπουργεῖο Παιδείας, σέ συνεργασία μέ τό γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου, ἔχει θέσει σέ ἐφαρμογή τό πρόγραμμα «Σχολεῖο καί κινηματογράφος» καί «Κολλέγιο καί κινηματογράφος» (δηλαδή γιά ὅλες τίς σχολικές τάξεις).

Στό πλαίσιο αὐτοῦ τοῦ προγράμματος, τόν Νοέμβριο σέ ἕνα κολέγιο ἔγινε προβολή τῆς ταινίας Tomboy – Ἀγοροκόριτσο, τῆς σκηνοθέτιδας Celine Sciamma. Ἡ ὑπόθεση ἀφορᾶ σέ ἕνα δεκάχρονο, ξανθό καί κοντοκουρεμένο, κοριτσάκι. Ἐμφανίζεται στήν καινούρια γειτονιά ὡς ἀγόρι καί συνάπτει σχέσεις μέ ἕνα κοριτσάκι – σέ μία ἡλικία πού τά παιδάκια παίζουν ἀνέμελα σχοινάκι, μόνο ἕνας διεστραμμένος ἐγκέφαλος θά μποροῦσε νά σκεφθεῖ κάτι παρόμοιο!!! – καί ὅταν ἀντιδρᾶ ἡ οἰκογένεια – ἡ οἰκογένεια, πάντα αὐτή ἀντιδραστική καί ὁ τελικός στόχος τῶν ἐκσυγχρονιστῶν – ὁ πρωταγωνιστής ἀποκαλύπτει τό φύλο καί τό ὄνομά του. Λέγεται Λάουρα καί ὄχι Μίκαελ.

Τό εὐχάριστο καί ἐλπιδοφόρο εἶναι ὅτι οἱ μαθητές ἀντέδρασαν θετικά, δηλώνοντας ὅτι τό ἔργο προωθει τήν ὁμοφυλοφιλία, καί ὅτι ἄν τούς εἶχαν ἐνημερώσει γιά τό περιεχόμενο δέν θά πήγαιναν στήν προβολή. Ἄλλοι δήλωσαν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία καί χαρακτήρισαν τήν ὅλη ἐνέργεια τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀρχῶν παλιανθρωπιά. Γονεῖς διαμαρτυρήθηκαν στόν διευθυντή τοῦ Κολεγίου.

Ἡ καθηγήτρια – τό ρεπορτάζ δέν ἀναφέρει ἄν εἶναι μητέρα παιδιῶν – καί συντονίστρια τῆς προβολῆς καί συζήτησης πού ἐπακολούθησε, δήλωσε ὅτι μετά ἀπό αὐτήν: «κατάλαβα ὅτι ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νά βγοῦμε ἀπό τή διαδικασία τῆς φανατικοποίησης (ἄλλος καινούριος ὅρος μας προέκυψε!..). Ὁ κινηματογράφος μπορεῖ νά ἀνοίξει τίς συνειδήσεις (οὔτε ἡ ἐπιστήμη μας χρειάζεται πλέον, οὔτε ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἔχουμε τόν κινηματογράφο!!!) καί τό σχολεῖο εἶναι ἐδῶ γιά νά σπάσει τούς ἠθικούς φραγμούς.» Τό ἴδιο ἀκριβῶς εἶχε δηλώσει λίγους μῆνες νωρίτερα καί ἡ Ἑλληνογαλλίδα πρωταγωνίστρια τῆς ταινίας Adele.

(*) http://www.lemonde.fr/culture/article/2013/12/24/apres-la-projection-de-...).
[Πηγή Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr]