Φῶτα αἰχμαλωσίας...
π. Θεολόγος Ἀμπόνης
Ένας καλότατος φίλος, Σκιαθίτης την καταγωγήν, Γιάννης Γαρυφάλου τούνομα, περιγράφει με Παπαδιαμάντικο ύφος ένα σημερινό περιστατικό, που έλαβε χώραν στον Ναόν Αγ.Βασιλείου οδού Μετσόβου στην Αθήνα.
Ενθουσιάσθηκα, και δεν συγκρατήθηκα από του να επέμβω και να το αναμεταδώσω λίγο επεξεργασμένο.. (τον ενημέρωσα, λαμβάνων εκ προοιμίου την άδειάν του)...
Ἀπολείτουργα, καὶ ἐνόσῳ ὁ ἱεροπρεπὴς ὡς βυζαντινὸς τελετουργὸς παπαΔωρόθεος ἐτελείωσε νὰ μοιράζῃ τὸ ἀντίδωρον εἰς τοὺς εὐθαρσεῖς πιστοὺς, οἵτινες εἶχον ἀγνοήσει ἐν μαρτυρικῷ φρονήματι τὰς ἀπειλὰς τῶν παράνομων δυναστῶν -κρίμασι τὶς οἶδε Κυρίου διαχειριζομένων αὐταρχικῶς τὴν κυβέρνησιν τοῦ δυστήνου τούτου τόπου- διακηρυξάντων προπετῶς καὶ βλασφήμως ὡς ἀπηγορευμένα τὰ προσφιλέστατα τῷ λαῷ Φῶτα, διέκρινεν εἰς τὸ κατώφλιον τῆς ἐκκλησιᾶς δύο νεανίας εὐσταλεῖς, ἐν πλήρῃ ἐξαρτήσει τῆς στολῆς αὐτῶν, οἵτινες ἐπλησίαζον πρὸς αὐτόν.
Ἦσαν «Ματατζῆδες» τῇ ὄψει ὄντως φοβεροειδεῖς. Ἔφερον εὐμεγέθη μελανὸν θώρακα εἰς τὸ στῆθος, ὀνομαζόμενον ἀλεξίσφαιρον, ἔφερον ἄρβυλα βαρέα καὶ περικνημίδας, ἦσαν δὲ περιεζωσμένοι μὲ ζώνην φέρουσαν περίστροφον ἀπειλητικόν, χειροπέδας δ'ἐπίσης καὶ ράβδον ξυλοδαρμοῦ, τὴν ἐπιλεγομένην φραγκιστὶ γκλόμπ. Κατὰ τὸ ὑψηλὸν τῆς ἀπηνοῦς Διοικήσεως πρόσταγμα, ἐπεκρέματο πρόστιμον ἱκανόν διὰ τοὺς τολμητίας, μάλιστα δὲ διὰ τοὺς ἱερεῖς. Χίλια καὶ πεντακόσια ἄσπρα, ἅτινα μᾶλλον μαῦρα ἔδει νὰ ὀνομασθῶσιν...
Ὁ εὐλαβὴς ἱερομόναχος, καίτοι νομοταγέστατος κατὰ πᾶσαν τὴν βιοτὴν καὶ πολιτείαν αὑτοῦ, ὑπείκων τῷ Θείῳ κελεύσματι μᾶλλον ἢ τῷ τῶν ἀνθρώπων, εἶχεν ἱερουργήσει εἰς πεῖσμα τοῦ ἀσεβοῦς Καίσαρος, παραβαίνων ἐν ὡρίμῳ βουλήσει τὸ ἀντίθεον δόγμα αὐτοῦ, εἶχεν ἱερουργήσει ἐν κατανύξει καὶ πανηγυρισμῷ, τελέσας συναπτῶς τῇ Λειτουργίᾳ καὶ τὸν Μέγαν Ἁγιασμόν, αἰσίᾳ καὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀπαγγέλλων τὰς ὄντως θεοπνεύστους ἐκείνας Εὐχὰς τοῦ Σωφρονίου Μυσταγωγοῦ τῶν Ἱεροσολύμων.
Ἀντικρύζων, ὅθεν, τὸ εἰκόνισμα τοῦ Προστάτου τοῦ Ναοῦ, Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ ἀντιμετωπίσαντος θαρσαλέως Ἰουλιανοὺς καὶ Μοδέστους, καὶ εὐχηθεὶς ἐνδομύχως τὴν συναντίληψιν τούτου ἐν τῇ κρισίμῳ ταύτῃ στιγμῇ, καὶ λαβὼν θᾶρσος ἐν τῇ καρδίᾳ, τοὺς ἀποκρίθηκεν ἡσύχως, μετὰ πλαστῆς φυσικότητος, μόλις συγκρατῶν καὶ ὀργὴν καὶ ἀγωνίαν ὑπὸ τὸ πρόσχημα τοῦ πρᾳέως:
- Θέλετε κάτι, ἀγαπητοί μου;
Οἱ εὐσταλεῖς νέοι, ὡς ἄλλαι παρθένοι νεάνιδες, ἐν συστολῇ ὡς ἂν τὸ πρῶτον εἰσήρχοντο εἰς νυφικὴν παστάδα, ἐμορμύρισαν ταπεινῶς:
- Μποροῦμε, νὰ κοινωνήσουμε, πάτερ;
Ὤ, ποῖος ἀγερμός ἐν μέσῃ Ἐκκλησίᾳ! Ποία ἐξαφνικὴ πνοὴ βιαία χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ὁσίου λειτουργοῦ! Ἅπαντες οἱ τῷ δόγματι τῷ τυραννικῷ «παρανόμως» ἑορτάσαντες πιστοὶ τὴν ἱερὰν Ἐπιφάνειαν τῆς Ἁγίας Τριάδος, οἱ παρατυχόντες καὶ ἐναγωνίως παρακολουθοῦντες τὰ γινόμενα, ἤρχισαν ἀλαλάζοντες νὰ ἐπιβραβεύουν τοὺς εὐλαβεῖς νεανίας:
- Μπράβο, λεβέντες! ἄξιοι! νὰ ζήσετε παιδιά! Χρόνια πολλά, πεφωτισμένα, ἡγιασμένα! Καὶ τοῦ χρόνου!..