Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης
Γέροντος Ἰουστίνου Πίρβου
Πρόσφατα ἐκδόθηκε & κυκλοφορεῖ ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἄθως, τό βιβλίο «Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης»· ἕνα βιβλίο γιά τόν βίο, τίς διδαχές & τά θαύματα τοῦ γέροντος Ἰουστίνου Πίρβου τοῦ Ὁμολογητοῦ. Ὁ ἐν λόγῳ γέροντας ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ στίς 3/16 Ἰουνίου 2013 & δικαίως θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους σύγχρονους Ρουμάνους γέροντες, ὁ ὁποῖος εἶχε βασανιστεῖ στίς φυλακές τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος τῆς Ρουμανίας.
Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὁ ὅρος Ὁμολογητής ἀποδίδεται στούς Ἁγίους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βασανίστηκαν διότι ὁμολόγησαν ὀρθή πίστη στόν Τριαδικό Θεό, γιά λόγους ὅμως ἀνεξαρτήτους τῆς θελήσεώς τους, δέν ἐτελειώθησαν κατά τήν διάρκεια τοῦ μαρτυρίου τους. Ἕνας τέτοιος μάρτυρας ἦταν ὁ γέροντας Ἰουστίνος , ὁ ὁποῖος φέροντας πάνω του τά στίγματα τῶν βασανιστηρίων στά ὁποῖα ὑπεβλήθη & ὄντας δοχεῖο τῆς Χάριτος, συνέχιζε νά φωτίζει μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του, ὡς φάρος Ὀρθοδοξίας σέ μία χώρα καθημαγμένη ἀπό τίς ἀδιάκοπες ἐπιθέσεις τοῦ κομμουνισμοῦ (σ.116).
Στό βιβλίο περιγράφεται μέ γλαφυρό τρόπο ἡ συγκλονιστική ζωή του μέσα στίς φυλακές καί ἡ συμπόρευσή του μαζί μέ τούς κρατούμενούς του, ὁμολογώντας παντοιοτρόπως «Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον»[1]. «Οἱ φυλακές μᾶς δίδαξαν ἕνα πράγμα: ὅτι εἴμαστε ἕνα ‘σῶμα’ ἐν Χριστῷ...(σ. 75 ). Ἡ ἀπαντοχή μας ξεκίνησε μόνον ἀφοῦ καταλάβαμε γιατί ἀκριβῶς ἤμασταν φυλακισμένοι, ἀφοῦ εἴδαμε τήν Οἰκονομία τοῦ Θεοῦ. Μετά χαρᾶς ὑποφέραμε αὐτό τό μαρτύριο, ὑπομένοντας κάθε ἀδικία, προσφέροντας τήν καρτερόψυχη ἀπαντοχή μας, ὥστε νά ἐξιλεωθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες, τίς δικές μας καί τοῦ ἔθνους μας. Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καταλάβαμε ὅτι αὐτές οἱ ἄθλιες καί ἐξαιρετικά ταπεινωτικές συνθῆκες ζωῆς ἦταν στήν πραγματικότητα πηγές, ἀπ’ ὅπου ἀνέβλυζε ἡ ἀπάθεια. Αὐτή ἡ βαθιά κατανόησή μας ὁδήγησε σέ μία αὐθεντική πνευματική ἐνδυνάμωση…Σ’ ἐκεῖνες τίς φυλακές ἔμαθα τήν ἀληθινή προσευχή, ἡ ὁποία γεννιέται ἀπ’ τό μαρτύριο, τή θυσία καί τήν αὐταπάρνηση»(σ.46-47). Ἔτσι γιά αὐτούς τούς κρατουμένους τῶν φυλακῶν, ὁ δρόμος πρός τήν ἁγιότητα ἦταν πλέον μονόδρομος & τόν βάδιζαν ἔχοντας παραδοθεῖ ὁλοκληρωτικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἐτελειώθησαν μαρτυρικά, ὅμως ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ δρομολόγησε γιά τόν γέροντα Ἰουστίνο τήν ἀποφυλάκισή του & τήν ἐπιστροφή του στή μοναχική ζωή.
Γιά περίπου 45 χρόνια, προσέφερε ἀφειδῶς ἀγάπη, παρηγοριά, καταφύγιο & πνευματική τροφή σέ πολλούς ἀνθρώπους, σέ περιόδους θλίψεως καί κακουχίας(σ. 123). Ὡς ἄνθρωπος πού εἶχε ὑποφέρει, ἔβαζε τίς θλίψεις καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων πάνω ἀπό τήν δική του ἀνάπαυση, τόν κανόνα τῆς προσευχῆς του, τήν ἡσυχία καί τή λειτουργική ζωή. Προσπαθοῦσε νά βοηθήσει ὅλους, δροσίζοντας τίς ψυχές τους μέ ἐλπίδα καί χαρά. Ὅπως παραδέχτηκε: «Ἐάν δέν εἶχα ὑποφέρει ὁ ἴδιος, δέν θά εἶχα αὐτήν τήν ἕλξη πρός αὐτούς τώρα…Ἦρθαν ἔτσι τά πράγματα στή ζωή μου, ὥστε ζῶ γιά νά συνυφαίνομαι μέ τά βάσανα τοῦ λαοῦ. Τώρα, δέν μπορῶ νά ζήσω διαφορετικά!» (σ.92).
Ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 94 ἐτῶν, ἔχοντας νοσήσει ἀπό καρκίνο τοῦ στομάχου, μετά ἀπό ἕξι μαρτυρικές ἑβδομάδες, ἐνῶ τό λείψανό του γιά τέσσερις ἡμέρες ὥσπου νά ἐνταφιαστεῖ, ἀνέδιδε ἐξαίσια εὐωδία μύρου (σ. 119).
Στό βιβλίο εἶναι καταγεγραμμένα θαυμαστά σημεῖα πού ἐπετέλεσε τόσο κατά τήν διάρκεια τοῦ ἐπιγείου βίου του , ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του, πού ἀδιάψευστα μαρτυροῦν τήν ἁγιότητά του. Ἀκόμη τό βιβλίο ἐμπεριέχει ἀπάνθισμα διδαχῶν τοῦ γέροντος Ἰουστίνου, ἐπιλεγμένα ἀπό τήν γυναικεία ἀδελφότητα Πάλτιν Πέτρου Βόντα, τῆς ὁποίας ἦταν κτήτωρ. Πρόκειται περί ἐπίκαιρων καί ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικῶν διδαχῶν καί προφητειῶν γιά τόν ζυγό τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐποχῆς, γιά τόν ὑλισμό καί τά ‘ἀγαθά’ τῆς Εὐρώπης, γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τόν Οἰκουμενισμό κ.ἄ. Λόγοι πού ἔχουν εἰπωθεῖ χωρίς ἐμπάθεια, χωρίς φόβο, μέ παρρησία καί εὐθύτητα ἀπέναντι στόν Ρουμανικό λαό ἀλλά καί σέ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς.
Ἡ ἀξία τοῦ παρόντος βιβλίου ἔγκειται στό γεγονός ὅτι οἱ διδαχές τοῦ γέροντος Ἰουστίνου ἔρχονται νά μᾶς ἀφυπνίσουν ὑποδεικνύοντάς μας τό πραγματικό ἀντίχριστο πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων.
«Αὐτήν τήν ὥρα ὁ κόσμος διευθύνεται ἀπό μία παγκόσμια κυβέρνηση, ἡ ὁποία κατευθύνει ὅλες τίς «κυβερνήσεις» τῶν κρατῶν. Ἐμεῖς κατηγοροῦμε τούς κυβερνῆτες μας ἀλλά αὐτοί, σάν μαριονέτες, δέν ἔχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα» (σ. 183).
«Σκοπός τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη τήν ὥρα, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν διάλυση τοῦ ἀνθρώπου καί τή διάλυση τῆς ἐπαφῆς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων… αὐτό τό δικτατορικό ἠλεκτρονικό σύστημα θά βάλει σέ ζυγό τήν ψυχή, θά καταδυναστεύει τή σκέψη τοῦ ἀνθρώπου» (σ. 154)
«Θεωρῶ ὅτι τό ἠλεκτρονικό σύστημα ἀποτελεῖ τόν ὕστατο ζυγό πού ἐπιβάλλεται στόν ἄνθρωπο, ὥστε αὐτός νά μήν κινεῖται πιά καθόλου, οὔτε δεξιά , οὔτε ἀριστερά» (σ. 153)
«Ὁ ἠλεκτρονικός διωγμός εἶναι χειρότερος ἀπό ἄλλους… Ὅσο πιό ἐξελιγμένη εἶναι ἡ τεχνολογία τῶν ἀνθρώπων , τόσο πιό ἀποτελεσματικός εἶναι ὁ διωγμός» (σ.142).
«Πρέπει ἐμεῖς (σ.σ. οἱ χριστιανοί) νά διαλύσουμε ἐκ τῶν προτέρων αὐτό το ἠλεκτρονικό σύστημα, νά κάνουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν γιά νά μην δεχτοῦμε αὐτήν τή νέα ἠλεκτρονική τάξη πραγμάτων»(σ.154).
« Κάποιοι θέλουν νά καταστραφεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθινή δύναμη πού κρατᾶ ἀκόμα ‘ὄρθιο’ τόν κόσμο» (σ. 193).
Ἐπίσης οἱ διδαχές του ἔρχονται νά μᾶς ἐνισχύσουν στούς δύσκολους καιρούς πού διανύουμε καί στούς χαλεπότερους πού θά διανύσουμε.
«Θά ἔρθουν δύσκολες ἐποχές, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει πώς πρέπει νά ἀκηδιάσουμε. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά συνεχίσουμε νά ἀγωνιζόμαστε, νά ἐργαζόμαστε νά προσευχόμαστε, νά εἴμαστε κοντά στόν Θεό, νά προσπαθοῦμε γιά τή σωτηρία μας κάθε στιγμή…Ἄς μήν φοβόμαστε ὅταν ἀκοῦμε γιά πολέμους καί ἄλλα φοβερά γεγονότα, διότι αὐτά πρέπει νά συμβοῦν, ὅπως εἶπε ὁ Σωτήρας μας[2]. Φόβο θά πρέπει νά ἔχουμε γιά τό γεγονός ὅτι οἱ ψυχές μας δέν εἶναι ἕτοιμες νά συναντήσουν τόν Χριστό»(σ. 138).
« Σέ καιρούς διωγμῶν οἱ χριστιανοί πρέπει νά συνάζονται γύρω ἀπό τούς ἱερεῖς…Ἡ Θ. Λειτουργία καί τά Τίμια Δῶρα θά δίνουν στούς χριστιανούς τή δύναμη γιά νά ὑπομείνουν τήν πείνα καί θά τούς διαφυλάσσουν ἀπό κάθε κακό, κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη νά λένε τήν εὐχή στόν Ἰησοῦ καί νά προσεύχονται στήν Παναγία λέγοντας: Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς!»(σ.80).
Θεία συγκυρία τό παρόν βιβλίο ἐκδόθηκε τήν περίοδο κατά τήν ὁποία ἐμφανίστηκε παγκοσμίως ὁ κοροναϊός (2019–nCoV) , ἕνας κατασκευασμένος ἰός , μέ μία ἐπακόλουθη κατασκευασμένη παγκόσμια δικτατορική παράλυση, μέ τό πρόσχημα τῆς προστασίας ὅλων μας, ἀπό τόν ἰό αὐτό. Ἐν μέσῳ συστηματικῆς πλύσης ἐγκεφάλου ἀπό τά ΜΜΕ & ἀναμονῆς ἑνός ‘θαυματουργού’ ἐμβολίου γιά τήν δῆθεν καταπολέμηση τοῦ κορωναϊοῦ, ὁ γέροντας Ἰουστίνος μας ἀφυπνίζει λέγοντάς μας πώς «τό σύστημα πέτυχε καί συνεχίζει νά πετυχαίνει τό σατανικό ἔργο τῆς μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ, μέσω ἐπικίνδυνων ἐμβολίων καί χημικῶν δηλητηρίων» (σ. 140).
Ὀφείλουμε νά κλείσουμε τά αὐτιά μας στίς ἐπικίνδυνες σειρῆνες τῶν ΜΜΕ, πού προσπαθοῦν νά μᾶς ὑποδείξουν τήν δῆθεν ἀναγκαιότητα τῆς καταπολέμησης τοῦ κορωναϊοῦ, ἡ ὁποία θά ἐπιτευχθεῖ μέσω καί ἑνός ἐμφυτεύσιμου ἠλεκτρονικοῦ chip σέ ἀνθρώπους[3]. Ὁ γέροντας Ἰουστίνος ἀναφέρει χαρακτηριστικά : «Μία νύχτα… εἶδα τρία φρικτά ὄνειρα. Εἶδα ὅτι ὑπηρέτες τοῦ Ἀντιχρίστου βασάνιζαν τούς ἀνθρώπους. Τούς ἔβγαζαν ἔξω στούς δρόμους καί μετά σ’ ἕνα ἐργαστήριο τούς σφράγιζαν ὑποχρεωτικά μ’ ἕνα ἠλεκτρονικό chip, μεγέθους ἑνός κουκουτσιοῦ δαμάσκηνου…Ὅμως ἔβλεπα κάτι πολύ ἐνδιαφέρον: ἐκεῖνοι πού κυκλοφοροῦσαν δυό ἤ περισσότεροι μαζί κατάφερναν νά παραμείνουν ἀσφράγιστοι, ἐνῶ ἐκεῖνοι πού ἦταν μόνοι τους, αὐτούς εὔκολα τούς ἅρπαζαν καί τούς σφράγιζαν… Πιστεύω ὅτι, ἄν δημιουργήσουμε μία πνευματική ἑνότητα καί ἀντισταθοῦμε μαζί, ὁ Θεός θά μᾶς λυπηθεῖ. Ἐπειδή μόνοι μας δέν θά ἀντέξουμε. Γι’ αὐτόν τόν λόγο αὐτοί θέλουν νά μᾶς χωρίσουν» (σ. 143)
Ζοῦμε στή νέα ἐποχή τῆς παραπληροφόρησης & τῆς ἔνοχης σιωπῆς, στήν ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἀπό πληθώρα ψευδοπροφητειῶν καί λοιπῶν παραπλανητικῶν συμβουλῶν/νουθεσιῶν ἀπό ψευδόχριστους & ψευδοπροφῆτες. Οἱ γνήσιες προφητεῖες τῶν συγχρόνων ἁγίων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Παϊσίου[4] & τοῦ Ἁγ. Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ[5] , πού ἀναφέρονται στά σημεῖα τῶν καιρῶν, εἶναι στό ἴδιο μῆκος κύματος μέ τίς προφητεῖες τοῦ γέροντος Ἰουστίνου Πίρβου. Ὄχι μόνον δέν ἔρχονται σέ ἀντίφαση ἀλλά ἀλληλοσυμπληρώνονται. Σαφῶς τό γεγονός αὐτό, τῆς ἀλληλοσυμπληρώσεως & συμφωνίας μεταξύ αὐτῶν, ὀφείλεται στήν θεοπνευστία τους, καθώς ἐπίσης & στήν συσχέτισή τους μέ τό θεόπνευστο βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης. «Ὁ κόσμος πλησιάζει τούς χαλεπούς καιρούς τῆς Ἀποκαλύψεως» (σ. 137). «Ὅλα ὅσα γράφτηκαν στήν Ἁγία Γραφή πρόκειται μέ βεβαιότητα νά συμβοῦν καί ἤδη εἶναι φανερά ὅλα τά πρόδρομα γενόμενα» (σ. 144) .
Εἶναι πλάνη νά θεωροῦμε πώς τά γεγονότα πού ἀναφέρονται στήν Ἀποκάλυψη ἔχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα καί πώς δέν θά πραγματοποιηθοῦν. Θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἐν ἠμέρᾳ κρίσεως ἄν ὑποπέσουμε σέ τέτοια πλάνη. Ὁ γέροντας Ἰουστίνος ἐφιστᾶ τήν προσοχή μας: « Κάθε πιστός ὀφείλει νά ἔχει στοιχειώδη γνώση τοῦ δόγματος τῆς Ἐκκλησίας καί νά προσέχει νά μήν πιστεύει εὔκολα ἄλλες ἀπόψεις, παρά μόνο αὐτές τῶν Ἁγίων Πατέρων καί ἱερομαρτύρων» (σ. 174).
«Θά ἔρθει μία ἐποχή, κατά τήν ὁποία μόνο ὅσοι βιώνουν τή Χάρη τοῦ Θεοῦ θά μποροῦν νά διακρίνουν τό καλό ἀπό τό κακό. Ὁ ἄνθρωπος δέν θά εἶναι ἱκανός νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα στό καλό καί στό κακό μόνο μέ τό νοῦ του. Θά ὑπάρχουν φοβερές πλάνες. Καί μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανή νά μᾶς λυτρώσει ἀπ’ αὐτές. Γι’ αὐτό προσευχηθῆτε, γρηγορεῖτε καί προσεύχεστε γιά νά μήν πέσετε στόν πειρασμό τῆς πλάνης»(σ. 104).
Ὁ π. Ἰουστίνος ἦταν ἄνθρωπος μεγάλης διάκρισης, διορατικότητας, ἁγίας ζωῆς καί παρρησίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ(σ. 123). Εὐχόμεθα ὅπως σύντομα καταγραφοῦν συστηματικά καί ἐκδοθοῦν ὅλες οἱ διδαχές τοῦ γέροντος Ἰουστίνου σέ πολλές γλῶσσες, ὥστε νά ἀποτελέσουν ὄχι ἁπλά μία βιβλιογραφική ἀναφορά, ἀλλά μία γνήσια ἁγιοπνευματική πατερική πηγή ἐκ τῆς ὁποίας θά ἀφυπνιστοῦν οἱ συνειδήσεις μας, καθότι «ὅλη ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι μιά προετοιμασία γιά νά πεθάνει ὡς μάρτυρας»(σ.145).
[1] Α΄ Κορ.2,2
[2] Ματθ. 24,6 καί Μάρκ. 13,7
[3]https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=7&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwigst6-xrPpAhXJyKQKHUMNBn4QFjAGegQIBhAB&url=https%3A%2F%2Fwww.thepaper.gr%2Fo-bill-gates-tha-chrisimopoiisei-emfyteymata-mikrotsip-gia-tin-katapolemisi-toy-koronaioy%2F&usg=AOvVaw0Djm2MWO92PcLoBRyEgLJ7
[4] Πρβλ. Γέροντος Παισιου Αγιορείτου, Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β΄, σ. 174- 193, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ¨ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ¨ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1999