Βιβλιοκρισία

Η ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΟΥΣ ΚΕΝΕΘ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ

Βιβλιοκριτική Πρεσβυτέρου π. Σταύρου Τρικαλιώτη

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ "Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ"https://alopsis.gr/alopsis/Keneth.htm]

Ὅταν διαβάζεις κάποιο βιβλίο, στό τέλος ἀναρωτιέσαι: καί τώρα τί μοῦ ἔμεινε, τί ἀποκόμισα; Τό ἴδιο ἐρώτημα ἔθεσα στόν ἑαυτό μου, ὅταν τό φετινό καλοκαίρι τέλειωσα τό πολυδιαφημιζόμενο βιβλίο τοῦ Κλάους Κένεθ: «Χιλιάδες μίλια πρός τόν δρόμο τῆς καρδιᾶς. ᾿Από τό σκοτάδι τοῦ μίσους στόν Γέροντα Σωφρόνιο» (ἐκδ. ᾿Εν πλῷ, ᾿Αθήνα 2009). ῾Η ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτό τό βιβλίο μέ προβλημάτισε πολύ καί μοῦ γέννησε ὁρισμένα ἐρωτηματικά, τά ὁποῖα θεώρησα σκόπιμο νά θέσω στήν κρίση τοῦ ὀρθόδοξου ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ, μιά καί σέ αὐτό κυρίως ἀπευθύνεται ἡ μετάφρασή του στά ἑλληνικά.

ΤΡΙΛΟΓΙΑ (2): Ψυχοθεραπευτικά γιατροσόφια καί τό φάρμακο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ γιά τή θεραπεία τῆς ψυχῆς

αἰδεσιμολ. πρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου, 
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς.

2ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ :
"Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πίσω ἀπό τήν υἱοθέτηση αἱρετικῶν πλανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἀλφέγιεφ γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἡ ἀναίρεσή τους.

Στό φιλικό ἱστολόγιο «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ» βρῆκα μιά παλιά κριτική τοῦ  π. Βασιλείου Θερμοῦ  στό βιβλίο «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου  πού εἶχε δημοσιευθεῖ ἀρχικά στό περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ» τευχ. 25 Ιαν- Φεβρ. 1988. Μέ τήν κριτική αὐτή ὁ π. Βασίλειος  ἀντιτίθεται στίς ἀπόψεις τοῦ συγγραφέως, στήν οὐσία στήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, σχετικά μέ τίς δυνατότητες τῆς θ. Χάριτος νά θεραπεύσει μέ τή βοήθεια τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως ὁλόκληρη τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.  Κάνει ἕνα τεχνητό διαχωρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τόν «ψυχισμό» καί πασχίζει νά περιορίσει τή θεραπευτική δράση τῆς Χάριτος σέ μιά ψυχή, ἀναιμική  χωρίς περιεχόμενο καί ἐνέργειες. Ἀπό τήν ἄλλη παραδίνει τόν «ψυχισμό»  τοῦ ἀνθρώπου στή δράση τῆς ψυχοθεραπείας.  Γράφει : «Τό βιβλίο «Ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία» δυνατόν νά κατηγορηθεῖ ὅτι παρουσιάζει τήν ὀρθόδοξη ἄσκηση ὑπέρμετρα φιλόδοξη...Βέβαια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι πανσθενουργός.  Ἀλλά ἀφοῦ διαπιστώθηκε στήν πράξη( μά καί θεωρητικά τεκμηριώνεται) ὅτι ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας(ποιμένας) δέν εἶναι σέ θέση νά ἀντιμετωπίσει μέ ἐπιτυχία πολύπλοκες νευρωτικές καταστάσεις(καταθλιπτικές, ἰδεοληπτικές, ἀγχώδεις, ὑστερικές κλπ) οὔτε διαταραχές προσωπικότητας παρά μόνο ἐλαφρές διαταραχές τῆς ψυχολογικῆς ἀναπτύξεως(μειονεξία, ἐνοχή κ. ἄ) καί αὐτές πάλι μέ τή βοήθεια ψυχολογικῶν γνώσεων,  τότε συντρέχουν προϋποθέσεις παρανοήσεως καί κακῶν χειρισμῶν ἐκ μέρους μή ρεαλιστῶν πνευματικῶν. Ἄν λοιπόν σέ ἑπόμενη ἔκδοση γίνει φανερό ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη ἀσκητική λειτουργεῖ καθαρτικά κυρίως γιά τόν ὑγιή ψυχισμό(χωρίς νά τήν στεροῦμε, φυσικά, καί ἀπό τόν διαταραγμένο)νομίζω ὅτι τό βιβλίο θά ἐκπληρώνει καλύτερα τό σκοπό του». 

ΤΡΙΛΟΓΙΑ (1): Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος καί τά νόθα ψευδο-ισαάκεια συγγράμματα

αἰδεσιμολ. πρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου,
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς.

1ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ :
"Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πίσω ἀπό τήν υἱοθέτηση αἱρετικῶν πλανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἀλφέγιεφ γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἡ ἀναίρεσή τους.

"... Με την βοήθεια της χάριτος, η πλειοψηφία της ανθρωπότητας θα εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών δίχως την εμπειρία της γέεννας. ... Γιατί η θεία φύση του Θεού είναι τόσο καλή και τόσο φιλεύσπλαχνη, ώστε πάντα ζητά να βρει τους πιο ασήμαντους τρόπους για να μας διορθώσει"

(Ἀπό τό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου «ἅγιος Ἰσαάκ Σῦρος.
 
Ὁ πνευματικός του κόσμος»

Μέ πολλή λύπη διάβασα στό διαδίκτυο ὅτι ἐπανεκδόθηκε τό βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος Ἀλφέγιεφ « Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. Ὁ πνευματικός του κόσμος» ἀπό τίς ἐκδόσεις ΠΟΡΦΥΡΑ.   Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο πού ἀκολουθεῖ τίς γνῶμες καί τά συμπεράσματα τῆς δυτικῆς κουλτούρας, πολλά ἀπό τά ὁποῖα εἶναι ἐσφαλμένα καί κακόδοξα. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ καί τή χορηγία τῆς ἀγαπητῆς μας Σταματίνας τό 2010 κυκλοφορήθηκε ἀπό τίς ἐκδόσεις ΤΗΝΟΣ βιβλίο μας  μέ τίτλο «Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὁ ἀδικημένος Ἅγιος». Σ΄ αὐτό προσπαθήσαμε νά ἀναιρέσουμε ὅλη αὐτή τήν ψευδώνυμη γνώση τῶν δυτικῶν πού ἐκόμισε στό ἑλληνορθόδοξο κοινό τό βιβλίο τοῦ Ἀλφέγιεφ.

ΤΡΙΛΟΓΙΑ (3): Ἡ κριτική ἔκδοση τῶν Ἀσκητικῶν Λόγων τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Κρίσεις καί σκέψεις ἐπί τῆς Εἰσαγωγῆς τοῦ βιβλίου

αἰδεσιμολ. πρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου,
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς.

3ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ :
"Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πίσω ἀπό τήν υἱοθέτηση αἱρετικῶν πλανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἀλφέγιεφ γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἡ ἀναίρεσή τους.

Ἡ κριτική ἔκδοση τῶν Ἀσκητικῶν Λόγων τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, τήν ὁποία ἐπιμελήθηκε ὁ Μάρκελλος Πιράρ καί ἐξέδωσε ἡ Ἱερά Μονή Ἱβήρων[1] ἀποτελεῖ μοναδικό ἐκδοτικό γεγονός γιά τά ἑλληνικά θεολογικά γράμματα.  Εἶναι πράγματι ἕνα πολύμοχθο ἔργο πού ἀπαίτησε πολλῶν ἐτῶν ἀδιάκοπη ἐργασία προκειμένου νά ἐπιλεγοῦν τά κατάλληλα χειρόγραφα καί νά ἀντιμετωπισθοῦν, ὅσο εἶναι δυνατόν, τά ποικίλα προβλήματα πού προκύπτουν ἀπό τή μελέτη τῶν ἔργων τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ. Ἦταν κάτι πού ἔλειπε ἀπό τή θεολογική ἐπιστήμη καί ἀπό μᾶς γιά νά ἀπολαμβάνουμε καλλίτερα τή ζωογόνο διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.

Μετά τόν Πρόλογο τοῦ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἱβήρων π. Βασιλείου καί τό σημείωμα τοῦ κριτικοῦ ἐκδότη κ. Μ. Πιράρ, άκολουθεῖ ἐκτενεστάτη ἐπιστημονική εἰσαγωγή 174 σελίδων. Ἕπεται ἡ ἔκδοση τοῦ κειμένου τῶν Λόγων τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ μέ κάτωθεν αὐτοῦ α) ἑλληνικό κριτικό ὑπόμνημα καί β) συρο-ἑλληνικό ὑπόμνημα. Στή συνέχεια ἀκολουθεῖ Παράρτημα μέ κείμενα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ, τῶν ὁποίων τή γνησιότητα ἀρνεῖται ὁ κ. Πιράρ καί τό «Ἐπίγραμμα περί σιωπῆς καί ἡσυχίας». Τέλος ὑπάρχει πίνακας τῶν Ἔργων τοῦ Ἁγίου πού περιλαμβάνει τίς ἀρχικές λέξεις κάθε λόγου.

Κριτική τοῦ βιβλίου τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ: «ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ»

SexProsThermos
Πρωτ. Βασιλείου Κοκολάκη,
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ)

Ἄλλο ἕνα βιβλίο τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ κυκλοφόρησε, ¨Σεξουαλικός προσανατολισμός καί ταυτότητα φύλου. Οι απαντήσεις ...και οι άνθρωποι¨, τό ὁποῖο ἀπαιτοῦσε ὀφειλόμενη κριτική, τήν ὁποία καί πραγματοποίησα, ἀφοῦ πρῶτα μελέτησα ἐπισταμένως τά ὅσα γράφει.

Πρίν τήν ἀνάγνωση ὅμως τῆς κριτικῆς, θέτω κάποιες προϋποθέσεις:

Ἄν κάποιος νομίσει πώς εἶμαι προκατειλημμένος, ἄς μήν εἶναι τουλάχιστον καί ἐκεῖνος μέ μένα. Δέν ἔχω κάτι προσωπικό μέ τόν συγγραφέα, ἁπλῶς ἀντικειμενικά κριτικάρω τά ὅσα γράφει.

Ἄν κάποιος θεωρήσει πώς τά ὅσα θά διαβάσει στήν παροῦσα κριτική ἀποτελοῦν μία φονταμενταλιστική ἐμμονή σέ στερεότυπα μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς, θέλω νά πιστεύω πώς δέν θά θεωρεῖ στερεότυπη ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ἑλληνική σύνταξη τῆς προτάσεως πού χρησιμοποίησα γιά νά ἐκφράσω αὐτήν μου τή σκέψη. Οὔτε καί φονταμελιστική στάση τό νά χρησιμοποιῶ αὐτήν τή συγκεκριμένη σύνταξη καί γραμματική. Νισάφι πιά! Θυμίζει αὐτήν τήν ἀρρωστημένη κατάσταση πού τήν ἐντοπίζει καί ὁ συγγραφέας γιά ἄλλο θέμα καί σέ ἄλλο πλαίσιο (σελ. 86) -στόν ὅρο ὁμοφοβία- κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ δισταγμοί στό νά σκεφθεῖς, πεῖς, πράξεις κάτι, θεωροῦνται ὁμοφοβίες.