(Ἡ ἀπάντηση ἑνὸς ἀποδήμου εἰς τὸ κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ.κ. Ἄνθιμου σχετικὰ μὲ τὴν κρίση τοῦ ΣτE ἐπὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν).

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ:

(https://enromiosini.gr/arthrografia/σεβασμιώτατε-πάταξον-μέν-ἄκουσον-δέ/)

Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε!

Ἂν καὶ περιστάσεις μὲ ἔχουν ἀναγκάσει νὰ διαμένω στὸ ἐξωτερικό, παρακολουθῶ μὲ ἰδιαίτερη ἀγωνία τὰ τεκταινόμενα στὴν χώρα μας, ἰδίως σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸν ἀγώνα τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιὰ τὴ διάσωση τῆς Ἐθνικῆς καὶ Θρησκευτικῆς του ταυτότητας.

Τὸ κείμενό σας γιὰ τὴν ὑπόθεση τῶν Θρησκευτικῶν ἦταν ἴσως ἡ πρώτη γραπτὴ ἀντίδραση Ἱεράρχη ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ ἔσπευσα ὡς ἐκ τούτου νὰ τὸ ἀναγνώσω μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον. Μὲ ἔκπληξη διαπίστωσα ὅτι παρὰ τὸν τίτλο τοὺ “Ἡ αὐτοκριτική μας μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπόφαση τοῦ ΣτῈ” ἡ θέση σας καὶ τὰ συμπεράσματά σας ἦταν ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μία δυσμενῆ ἐξέλιξη γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποδοθοῦν εὐθύνες!

Ὁ ἅγιος Φιλούμενος ἔζησε ἀθόρυβα καί ταπεινά.

Γεννήθηκε στίς 15 Ὀκτωβρίου 1913 στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Σάββα στή Λευκωσία. Ἰδιαίτερα τοῦ ἄρεσε νά διαβάζει τόν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, ὁ ὁποῖος καί τόν ἐπηρέασε στόν δρόμο πού ἀκολούθησε.

Τό 1934 πῆγε Ἱεροσόλυμα. Διορίστηκε ὡς ἡγούμενος σέ διάφορα προσκυνήματα –στήν Τιβεριάδα, στήν Ἰόππη, στή Μονή τοῦ Ἀρχαγγέλου, στή Ραμάλλα,  στόν Ἀββᾶ Θεοδόσιο, στόν Προφήτη Ἠλία, στό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ - ὅπου διακόνησε μέ πολλή ἀγάπη καί πόνο τό ἑκάστοτε ποίμνιό του.

Χαρακτηριστικά του :  ἡ ἀσκητική ζωή καί ἡ ἀκρίβεια τῆς τήρησης τῶν μοναχικῶν ἰδεωδῶν. Π.χ. γιά ὀκτώ χρόνια πού ἀσκήτευε  δέν κάθισε ποτέ σέ τραπέζι γιά νά φάει, ἀλλά ἔτρωγε ὄρθιος καί μέσα ἀπό τήν κατσαρόλα γιά ἄσκηση καί ἁπλότητα.

Δημιουργία :  Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πρίν ἀπό τόν ὁρατό κόσμο καί τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ νά δημιουργήσει τόν ἀγγελικό κόσμο, σήμανε ταυτόχρονα καί τή δημιουργία του. (ἅγ. Γρηγ. Θεολόγος)  «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα•» (Πρός Ἑβραίους α’,7)

Σκοπός δημιουργίας τους: ὁ Θεός ἔπλασε τούς ἀγγέλους πρίν ἀπό ἐμᾶς γιά χάρη μας γιά νά ἀποστέλλονται ὡς διάκονοι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος, στούς μέλλοντας νά κληρονομήσουν τήν σωτηρία (ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ε.Π.Ε., τόμ. 9ος, σελ. 80, 81). Αἰτία ἦταν ἡ «ἐκστατική» Του ἀγάπη καί ἀγαθότητα καί σκοπός νά συμμεριστοῦν ὡς λογικά ὄντα τή μακαριότητα τοῦ Θεοῦ. (ἁγίου Ἰωάννη Χρυσοστόμου).