Γεώργιος Ποταμιᾶς,
Σύμβουλος  τῆς  Ἐπικρατείας

Ι. Κατά τή Θεωρία:

1.- Στό ἄρθρο 21 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975 ὁρίζεται ὅτι: «1.Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡλικία τίθενται ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους».

Ἡ ἐν λόγῳ διάταξη περιλαμβάνει τόσο ἕνα ἀτομικό δικαίωμα, ὅσο καί μία θεσμική ἐγγύηση. Πρόκειται γιά μία διάταξη ὑπό τήν ἔννοια τῶν βασικῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ στήν προστασία τοῦ  γάμου καί τῆς οἰκογένειας ἀπό ἐξωτερικές ἐπεμβάσεις ἐκ μέρους τοῦ Κράτους. Μέ βάση τή διάταξη αὐτή κάθε φυσικό πρόσωπο ἔχει ἕνα δικαίωμα ἀμύνης κατά προσβλητικῶν καί βλαπτικῶν προσβολῶν ἐκ μέρους τοῦ Κράτους. Ἀναμφίβολα ἡ συνταγματική αὐτή διάταξη περιλαμβάνει καί μία θεσμική ἐγγύηση. Ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἡ διάταξη αὐτή προστατεύει ὡς πρός τήν οὐσιαστική τους δομή τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια. Ἡ προστατευτική λειτουργία τῆς διάταξης αὐτῆς ἐγγυᾶται τόν πυρήνα τῶν διατάξεων τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας ὅπως αὐτές εἶναι διαμορφωμένες στό Ἀστικό Δίκαιο, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι δέν μποροῦν νά καταργηθοῦν οὔτε νά ὑποστοῦν οὐσιώδη μεταβολή ὅποτε ἡ διάταξη αὐτή λειτουργεῖ προστατευτικά ἔναντι κρατικῶν μέτρων τά ὁποία θά ἔθιγαν συγκεκριμένα στοιχεῖα τῆς οἰκογένειας πού ἀποτέλεσαν τήν βάση τῆς συνταγματικῆς διατάξεως.

Ἡ «Σύναξη γιά τήν Ὀρθοδοξία», καί ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς, διοργά­νωσαν καί πραγματοποίησαν τό Σάββατο 18 Μαΐου 2019 στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας (Σ.Ε.Φ.) Ἡμερίδα μέ θέμα:

«Ἡ Ὀρθοδοξία ἀπέναντι στή σύγχρονη ἄρνηση».

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κήρυξε τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδας καί ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ὑφίσταται ἀναγκαιότης ἀλλαγῆς τοῦ συνταγματικοῦ πλαισίου σχέσεων Ἐκκλησίας – Πολιτείας, ἰσχύοντος τοῦ ἄρθρου 13 περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας στήν Ἑλλάδα; Μῦθοι καί Παρανοήσεις».

Ὁ κ. Γεώργιος Ἀποστολάκης, Ἀρεοπαγίτης, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέσα σέ μιά «θρησκευτικά οὐδέτερη» πολιτεία. Συνέπειες».

Ὁ κ. Γεώργιος Δ. Ποταμιάς, Σύμβουλος Ἐπικρατείας, ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ο Γάμος καί ἡ Οἰκογένεια σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 21 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος».

Γεωργίου Ἀποστολάκη,
Ἀρεοπαγίτου

[ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦ 18 ΜΑΪΟΥ 2019]

              1.- Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τίς κατακόμβες μέσα στήν Πολιτεία.

              Ἡ Ἐκκλησία ξεκίνησε μέ μαρτύριο, τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, δυνάμωσε στίς κατακόμβες ἐν διωγμῷ καί εἶναι προφητευμένο ὅτι θά κλείσει τήν ἐπί γῆς ἱστορία της στήν ἔρημο πάλι, μέ τό μέγα διωγμό τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ πρώτη, ἑπομένως, σχέση της μέ τό ἀντίθεο κράτος ἦταν σχέση διώκτη καί διωκομένου.

              Ὡστόσο, ὅταν ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου βγῆκε ἀπό τίς κατακόμβες, καί ὅσο ὑπῆρχαν φιλόχριστοι ἤ ἔστω ἀνεκτικοί ἄρχοντες, διαμορφώθηκε μία ἄλλη σχέση μεταξύ τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, στήν Ἐκκλησιαστική μας Παράδοση, ἀπό τό Βυζάντιο ἀκόμη, ὑπάρχει σχέση συνεργασίας. Σχέση συνεργασίας Ἱερωσύνης καί Βασιλείας, Ἐκκλησίας καί Διοικούντων, Ἀρχόντων. Δυό ἦταν οἱ ἐξουσίες μέσα στό κράτος, Ἱερωσύνη καί Βασιλεία, ἰσότιμες, ἰσοδύναμες καί συνεργαζόμενες μέ τόν ἀναγκαῖο ἀλληλοσεβασμό. Ἡ Πολιτεία προστάτευε τήν Ἐκκλησία καί ἡ Ἐκκλησία συνεργοῦσε εὐεργετικά στίς δραστηριότητες τῆς Πολιτείας. Ἡ ὀργανική ἑνότητα προέλευσης καί ἀναφορᾶς τῶν δυό αὐτῶν ἐξουσιῶν ἀποτελεῖ καθολική συνείδηση τοῦ λαοῦ τῆς αὐτοκρατορίας καί ἡ κοινωνική αὐτή συνείδηση λαμβάνει μέ τή σειρά της τή μορφή νομικῶν διατάξεων.

Ἀνδρέα Μπλάνου,
«Ὑπτγου (εα), πρώην Δ/ντῆ Διεθνῶν Σχέσεων ΓΕΕΘΑ καί
δημοσιογράφου τοῦ Ἀχελῶος TV.

[ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦ 18 ΜΑΪΟΥ 2019]

Εἰσαγωγή

 «Τό τήν πόλιν σοί δοῦναι, οὔτ ἐμόν ἐστίν οὔτ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐνταῦθα κοινῇ γάρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν, μή φειδόμενοι τῆς ζωῆς ἡμῶν»

Ἦταν ἡ ἀπάντηση τοῦ Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου στό αἴτημα τοῦ Σουλτάνου Βαγιαζήτ γιά τήν παράδοση τῆς Κωνσταντινούπολης.

Παραφράζοντας σήμερα τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο θά μπορούσαμε νά βροντοφωνάξουμε ὅτι δέν θά παραδώσουμε ποτέ τό ἱερό ὄνομα τῆς Μακεδονίας γιατί ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάδα καί πώς ὅποιος παραδίδει τό ὄνομα, δέν παραχωρεῖ μόνο ἔδαφος ἀλλά παραχωρεῖ καί  κομμάτι τῆς συλλογικῆς του ἰδιοπροσωπείας  καί τῆς ταυτότητάς του.

Ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, δηλαδή γιά τήν ἐθνική ταυτότητα τῆς Μακεδονίας, τό πρῶτο κριτήριο πού θά πρέπει νά λάβουμε ὑπ' ὄψη μας εἶναι ἡ συμπεριφορά τῶν Μακεδόνων ἀπό τήν ἐγκατάστασή τους στόν ἑλληνικό χῶρο μέχρι σήμερα. Ἡ ἀδιαμφισβήτητη προσφορά τους στήν πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καί ἡ συμμετοχή τους στούς κοινούς τῶν Ἑλλήνων ἀγῶνες καί στίς κοινές ἐθνικές ἐπιδιώξεις ἀποτελεῖ τήν μεγαλύτερη ἀπόδειξη.