ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥ
Π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ Θεολογίας, Πτυχ. Φιλοσοφίας
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ 30-06-24 ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης
Μέρος Α´
Ὁ λεγόμενος μετανθρωπισμός εἶναι μιά προσπάθεια τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων ἤ Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης (Great Reset) νά δημιουργήσει ἕνα νέο ὄν καί μιά νέα κατάσταση στήν κοινωνία, οἰκονομία καί πολιτική, πού θά προκύψει ἀπό τήν οὐσιώδη ἕνωση τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου μέ τούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές.
Ὅπως διαβάζουμε, «ὁ πρῶτος πού εἰσήγαγε τόν ὅρο ῾῾μετανθρωπισμός᾽᾽ ἦταν ὁ ἰνδουϊστής, πνευματιστής, εὐγονιστής καί δαρβινιστής Τζούλιαν Χάξλεϋ, τό μακρινό 1957. Ὁ Χάξλεϋ βασιζόμενος στόν εὐγονισμό καί τόν δαρβινισμό, διατύπωσε τή νέα κατ᾽ αὐτόν ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου μέ τή βοήθεια τῶν μηχανῶν.
»Νωρίτερα τό 1883-1885 ὁ Νίτσε, βασιζόμενος καί ἐκεῖνος στή θεωρία τῆς ἐξέλιξης, εἶχε μιλήσει γιά τόν ὑπεράνθρωπο.
»Ἐμπόδιο στόν ὑπερανθρωπισμό στάθηκε ἡ χριστιανική διδασκαλία. Γι᾽ αὐτό ὁ Νίτσε ἔβλεπε τίς ἀρχές τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς τό μεγαλύτερο ἐμπόδιο στήν ἰδέα τοῦ ὑπερανθρώπου, ὅπως τή διατύπωσε στό προαναφερόμενο ἔργο του [Τάδε ἔφη Ζαρατούστρας].
