Πόσο εἶναι ἁγιασμένος ὁ χῶρος ἐντός τῆς Ἐκκλησίας;

Ἐπειδή ἔχουμε χάσει τά αὐγά καί τά πασχάλια ὡς πρός τό κατά πόσο εἶναι ἁγιασμένος ὁ χῶρος ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀπάντηση εἶναι μία καί μοναδική ἀπό τό στόμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ:

«Σέβομαι, λοιπόν, τήν ὕλη καί τή θεωρῶ σάν κάτι ἱερό καί τήν προσκυνῶ, ἐπειδή μέσω αὐτῆς συντελέστηκε ἡ σωτηρία μου·  καί τή σέβομαι ὄχι ὡς Θεό, ἀλλά ὡς κτίσμα γεμάτο θεία ἐνέργεια καί χάρη.

  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό ξύλο τοῦ σταυροῦ τό τόσο χαριτωμένο καί μακαριστό;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό σεπτό καί ἅγιο ὄρος, ὁ τόπος τοῦ Γολγοθά;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ πέτρα πού δώρισε τή ζωή, ὁ ἅγιος τάφος, ἡ πηγή τῆς ἀνάστασής μας;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ μελάνη καί τά δέρματα τῶν Εὐαγγελίων;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ ζωογόνα τράπεζα πού μᾶς χορηγεῖ τόν ἄρτο τῆς ζωῆς;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι, ἀπό τά ὁποῖα κατασκευάζονται σταυροί καί ἅγιες εἰκόνες καί ποτήρια;
  • Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη πάνω ἀπό ὅλα τό σῶμα τοῦ Κυρίου μου καί τό αἷμα Του;

Λοιπόν, ἤ πρέπει νά παύσεις νά σέβεσαι καί νά προσκυνᾶς ὅλα αὐτά ἤ νά παραδεχτεῖς τήν ἐκκλησιαστική παράδοση καί τήν προσκύνηση τῶν εἰκόνων τοῦ Θεοῦ καί τῶν φίλων του πού… δέχονται ὡς δῶρο πάνω τους τό θεῖο πνεῦμα».

(Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Πρός τούς διαβάλλοντας τάς ἁγίας εἰκόνας 2, 14

μτφρ. Ν. Ματσούκα, ἔκδ. Πουρνάρα, Θεσ/νίκη 1988 σ. 277-79.)