ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΟΚ – Ε.Ε. ΚΑΙ Η ΑΦΡΟΝΗ ΡΑΘΥΜΙΑ ΜΑΣ
1980. Ὑπογραφές στό Ζάππειο. Κόκκινα χαλιά καί λιμουζίνες. Εἴσοδος τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Οἰκονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) από 1-1-1981. Τάχατες, ἡ Ἑλλάδα εὕρισκε ἐπί τέλους τήν θέση της μεταξύ τῶν "πολιτισμένων ἐθνῶν" τῆς Εὐρώπης. Τάχατες ἡ Δημοκρατία μας θά ἦταν πλέον ἐξασφαλισμένη ἔναντι πάσης ἐκτροπῆς. Τάχατες θα ἀνήκαμε πλέον καί ἐμεῖς ὡς ἄτομα σέ μία εὑρύτερη πανευρωπαϊκή κοινωνία, μέ δυνατότητες ἀναπτύξεως τῶν ὅποιων προσωπικῶν ἀρετῶν μας. Ἐπρόκειτο νά ἑνωθοῦμε ὅλοι οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί σέ ἕνα ἑνιαῖο ἔθνος! Χωρίς πολέμους πλέον στήν "γηραιά Ἤπειρό", χωρίς πλέον ἀποικιοκρατίες, μία Εὐρώπη ὡς παράγων παγκόσμιας σταθερότητας καί ἐλπίδας! Μάλιστα, τάχατες ἐπέκειτοἡ ἀληθινή, ἡ πολιτική ἕνωσις τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία θά ἐξασφάλιζε ἀπό μόνη τήν ὕπαρξή της τά ἀνατολικά σύνορά μας ἔναντι τῆς ἐπιθετικότητος τῆς Τουρκίας πού εἴτε θά ἐξευρωπαϊζόταν σταδιακῶς, εἴτε θά ἔμενε στό στάδιο τῆς οἰκονομικῆς συνεργασίας μέ τήν Εὐρώπη. Τά βόρεια σύνορά μας ἤδη τά ἐξασφάλιζε το ΝΑΤΟ, ἡ συμφωνία τῆς Γιάλτας καί ἡ παγκόσμια ἰσορροπία –"τοῦ τρόμου".