Ηρακλής Ρεράκης
Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Είναι σαφές ότι, πίσω από τη λεγόμενη πρόταση ή πρόθεση της Πολιτείας, που αφορά στην απόλυση από το Δημόσιο των Ιερέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας, κρύβεται στην πραγματικότητα μία ακόμη δίωξη και απαξίωση της ορθόδοξης πίστεως και του πνευματικού χώρου που διακονεί η ορθόδοξη Ιεροσύνη.

Η δίωξη εναντίον των κληρικών δεν συνιστά μια απλή, μισθολογικού μόνον περιεχομένου, αποπομπή των κληρικών από την ενιαία αρχή πληρωμών του δημοσίου, αλλά ένα ακόμη στάδιο του σχεδίου επιβολής της ουδετεροθρησκείας, που μεθοδεύεται από την ηγεμονεύουσα πολιτεία.

Η πρόθεση της κυβέρνησης, να απολύσει 10.000 Ιερείς, δεν είναι καθόλου τυχαία, διότι είναι φανερό ότι στοχοποιεί έναν κλάδο, με συγκεκριμένο έργο, για τον λόγο ότι το έργο αυτό βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από την ουδετεροθρησκεία που μεθοδεύει  να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία.

αἰδεσιμολ. πρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου,
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς.

3ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ :
"Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πίσω ἀπό τήν υἱοθέτηση αἱρετικῶν πλανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἀλφέγιεφ γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἡ ἀναίρεσή τους.

Ἡ κριτική ἔκδοση τῶν Ἀσκητικῶν Λόγων τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, τήν ὁποία ἐπιμελήθηκε ὁ Μάρκελλος Πιράρ καί ἐξέδωσε ἡ Ἱερά Μονή Ἱβήρων[1] ἀποτελεῖ μοναδικό ἐκδοτικό γεγονός γιά τά ἑλληνικά θεολογικά γράμματα.  Εἶναι πράγματι ἕνα πολύμοχθο ἔργο πού ἀπαίτησε πολλῶν ἐτῶν ἀδιάκοπη ἐργασία προκειμένου νά ἐπιλεγοῦν τά κατάλληλα χειρόγραφα καί νά ἀντιμετωπισθοῦν, ὅσο εἶναι δυνατόν, τά ποικίλα προβλήματα πού προκύπτουν ἀπό τή μελέτη τῶν ἔργων τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ. Ἦταν κάτι πού ἔλειπε ἀπό τή θεολογική ἐπιστήμη καί ἀπό μᾶς γιά νά ἀπολαμβάνουμε καλλίτερα τή ζωογόνο διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.

Μετά τόν Πρόλογο τοῦ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἱβήρων π. Βασιλείου καί τό σημείωμα τοῦ κριτικοῦ ἐκδότη κ. Μ. Πιράρ, άκολουθεῖ ἐκτενεστάτη ἐπιστημονική εἰσαγωγή 174 σελίδων. Ἕπεται ἡ ἔκδοση τοῦ κειμένου τῶν Λόγων τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ μέ κάτωθεν αὐτοῦ α) ἑλληνικό κριτικό ὑπόμνημα καί β) συρο-ἑλληνικό ὑπόμνημα. Στή συνέχεια ἀκολουθεῖ Παράρτημα μέ κείμενα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ, τῶν ὁποίων τή γνησιότητα ἀρνεῖται ὁ κ. Πιράρ καί τό «Ἐπίγραμμα περί σιωπῆς καί ἡσυχίας». Τέλος ὑπάρχει πίνακας τῶν Ἔργων τοῦ Ἁγίου πού περιλαμβάνει τίς ἀρχικές λέξεις κάθε λόγου.

αἰδεσιμολ. πρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου, 
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς.

2ο ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ :
"Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πίσω ἀπό τήν υἱοθέτηση αἱρετικῶν πλανῶν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἀλφέγιεφ γιά τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί ἡ ἀναίρεσή τους.

Στό φιλικό ἱστολόγιο «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ» βρῆκα μιά παλιά κριτική τοῦ  π. Βασιλείου Θερμοῦ  στό βιβλίο «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου  πού εἶχε δημοσιευθεῖ ἀρχικά στό περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ» τευχ. 25 Ιαν- Φεβρ. 1988. Μέ τήν κριτική αὐτή ὁ π. Βασίλειος  ἀντιτίθεται στίς ἀπόψεις τοῦ συγγραφέως, στήν οὐσία στήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, σχετικά μέ τίς δυνατότητες τῆς θ. Χάριτος νά θεραπεύσει μέ τή βοήθεια τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως ὁλόκληρη τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.  Κάνει ἕνα τεχνητό διαχωρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τόν «ψυχισμό» καί πασχίζει νά περιορίσει τή θεραπευτική δράση τῆς Χάριτος σέ μιά ψυχή, ἀναιμική  χωρίς περιεχόμενο καί ἐνέργειες. Ἀπό τήν ἄλλη παραδίνει τόν «ψυχισμό»  τοῦ ἀνθρώπου στή δράση τῆς ψυχοθεραπείας.  Γράφει : «Τό βιβλίο «Ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία» δυνατόν νά κατηγορηθεῖ ὅτι παρουσιάζει τήν ὀρθόδοξη ἄσκηση ὑπέρμετρα φιλόδοξη...Βέβαια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι πανσθενουργός.  Ἀλλά ἀφοῦ διαπιστώθηκε στήν πράξη( μά καί θεωρητικά τεκμηριώνεται) ὅτι ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας(ποιμένας) δέν εἶναι σέ θέση νά ἀντιμετωπίσει μέ ἐπιτυχία πολύπλοκες νευρωτικές καταστάσεις(καταθλιπτικές, ἰδεοληπτικές, ἀγχώδεις, ὑστερικές κλπ) οὔτε διαταραχές προσωπικότητας παρά μόνο ἐλαφρές διαταραχές τῆς ψυχολογικῆς ἀναπτύξεως(μειονεξία, ἐνοχή κ. ἄ) καί αὐτές πάλι μέ τή βοήθεια ψυχολογικῶν γνώσεων,  τότε συντρέχουν προϋποθέσεις παρανοήσεως καί κακῶν χειρισμῶν ἐκ μέρους μή ρεαλιστῶν πνευματικῶν. Ἄν λοιπόν σέ ἑπόμενη ἔκδοση γίνει φανερό ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη ἀσκητική λειτουργεῖ καθαρτικά κυρίως γιά τόν ὑγιή ψυχισμό(χωρίς νά τήν στεροῦμε, φυσικά, καί ἀπό τόν διαταραγμένο)νομίζω ὅτι τό βιβλίο θά ἐκπληρώνει καλύτερα τό σκοπό του».