Ἱερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ:
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ: ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

Μέ τήν παροῦσα εἰσήγηση θά προσεγγίσουμε τό γεγονός, ὅτι ἡ θεία λατρεία, τό Ὀρθόδοξο δόγμα καί τό εὐαγγελικό ἦθος ἀλληλοπεριχωροῦνται, ἀλληλοεξαρτῶνται καί ἀλληλοεπιβεβαιώνονται. Μία ἐσφαλμένη πίστις εἶναι ἀδύνατον νά φανερώσει μία αὐθεντικῶς καί θείως λατρεύουσα ψυχή. Καί ἕνα ἀντιευαγγελικό ἦθος δέν μπορεῖ νά φανερώσει οὔτε γνήσιο λατρευτικό βίωμα, οὔτε ἀκίβδηλο δόγμα.

Ὁ μακαριστός Καθηγούμενος τῆς Μονῆς μας, ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, σέ εἰσήγησή του τό 1987 στήν Θεσσαλονίκη, εἶχε παρατηρήσει: «Ἡ ἐκκοσμίκευσις διασπᾶ τήν ὀργανική ἑνότητα λατρείας καί πίστεως, λατρείας καί ἤθους, λατρείας καί ἱεραποστολῆς. Μᾶς διχάζει, ὥστε ἡ ζωή μας νά μή εἶναι συνέχεια καί συνέπεια τῆς Θείας Λατρείας»^[1]. Ἡ ἐκκοσμίκευση ἀπογυμνώνει τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή ἀπό τό λατρευτικό της βάθος.

πρωτ. Ἀντώνιος Μπουσδέκης
ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Νικαίας

2019-10-09 Ἀναταράξεις στή Θεία Λατρεία (τό Κύκνειον ἆσμα)
Σημ: ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Ἡ μία Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία συνίσταται ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν ὀρθοδόξων βαπτισμένων Χριστιανῶν, πού δέχτηκαν οἰκειοθελῶς νά βυθισθεῖ ὅλο τό σῶμα τους μέσα στό ἁγιασμένο νερό τοῦ Βαπτίσματος   Τρεῖς τέλειες καταδύσεις δηλώνουν τή συμμετοχή μας στό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί οἱ τρεῖς ἀναδύσεις τή συμμετοχή μας στήν Ἀνάστασή Του. 

Ἡ Θεία Λειτουργία ἀποτελεῖ τό ἀνά τούς αἰῶνες θεοζωντανό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο.  «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν», μετά τή μυστηριακή εἴσοδό μας στήν Ἐκκλησία, διακαῶς ἐπιθυμοῦμε νά μετέχουμε στό ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, γιατί αὐτό μᾶς ἑνώνει μέ ὁλόκληρο τό Χριστό ὡς τέλειο Θεάνθρωπο καί μέ τήν Παναγία Τριάδα.  Κατά τή Θεία Λειτουργία μετέχουμε στόν Εὐαγγελισμό τῆς Κυρίας Θεοτόκου, στήν ἄσπορο ἄφατο σύλληψη τοῦ Κυρίου, στήν Γέννησή Του, στήν ἀποδοχή τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνατείλαντος Φωτός τῆς γνώσεώς Του, στήν τέλεια διδασκαλία Του καί θαυματουργία Του, στήν ἑβδομάδα τῶν ἁγίων Παθῶν Του, τῆς Σταυρώσεώς Του, τῆς Ταφῆς, τῆς καθόδου Του εἰς Ἅδου, τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεώς Του καί τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεώς Του καί ἐκ δεξιῶν συγκαθέδρας Του μετά τοῦ Οὐρανίου Πατρός Του.  Τό Μυστήριο αὐτό «ἴσασιν οἱ μεμυημένοι», ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος, γνωρίζουν και μετέχουν μόνο οἱ βαπτισμένοι, οἱ κεκαθαρμένοι.  Μέ τά ἄκτιστα δῶρα τοῦ θείου Χρίσματος οἱ κεκαθαρμένοι ζοῦν αὐτό τό ἱερό Μυστήριο τῆς πλήρους ἀληθείας, δηλαδή τῆς πλήρους μετανοίας καί τῆς ζωντανῆς πίστεως ὅτι ὁ ἁπλός ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται εἰς Σῶμα καί Αἷμα  Χριστοῦ, ὅπως στόν Μυστικό Δεῖπνο.

Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί Χριστιανοί

Ἀλήθεια, τί ὑπονοεῖ ἡ λέξη «λειτουργική ἀναγέννηση»; Μήπως ἔχει παλαιώσει κάτι, ἔχει ὑποστεῖ φθορά, ἔχει φθάσει σέ παρακμή; Καί τώρα, τά τελευταῖα χρόνια, τίς τελευταῖες δεκαετίες προέκυψε ἡ ἀνάγκη νά ἀνανεωθοῦν;

Ἡ ὀρθόδοξη λατρεία μέ κέντρο τήν Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἔργο τῶν Ἁγίων μας ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Τί νά προσθέσουμε καί τί νά ἀφαιρέσουμε σ’ αὐτή τήν λατρεία; Καί κυρίως μέ ποιά φόντα νά ἀλλάξουμε κάτι. Σήμερα ἑορτάζουμε τούς Ἁγίους Πάντες, οἱ ὁποῖοι μᾶς φανερώνουν διαχρονικά, ὅτι ἡ συμμετοχή στόν Χριστό μέσῳ τῆς λατρείας ἕνα χρειάζεται, τήν ἀνακαίνιση τή δική μας.

Ἡμερίδα Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν  «Στόν ἀπόηχο τῆς Λειτουργικῆς Ἀναγέννησης. Ἀναταράξεις στή Θεία Λατρεία»
Χαιρετισμός Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

Ἅγιοι Πατέρες, Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί Χριστιανοί,
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

 Ἐν πρώτοις εὐλογῶ τόν Πανάγιον Τριαδικόν Θεόν, διότι μοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νά εὑρίσκωμαι σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, εἰς μίαν Ἱεράν καί Ἁγιοπνευματικήν Σύναξιν, εἰς Ἡμερίδα, τῆς ὁποίας τό κεντρικό καί βασικό θέμα εἶναι ἡ Θεία Λατρεία, ἡ «ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ» Λατρεία τοῦ Εὐλογητοῦ Θεοῦ, τοῦ τῶν πάντων Ποιητοῦ.

Εὐχαριστῶ θερμῶς καί ἐκ μέσης καρδίας τήν σεβαστήν Διεύθυνσιν καί Διοίκησιν τῆς περιωνύμου καί Πατερικῆς ὄντως «Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν» διά τήν πρόσκλησιν νά συμμετάσχω εἰς τήν ἀποψινήν πλουσίαν Πνευματικήν Τράπεζαν καί Πανδαισίαν.

Ὅλα τά θέματα τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς συγκεκροτημένα καί περισπούδαστα, μεστά θείας σοφίας καί χάριτος, συνημμένα μεταξύ των «ὡς χορδή κιθάρᾳ», ἀποπνέουν τό ἄρωμα τῆς εὐαρέστου λογικῆς Θείας Λατρείας. Καί εἶναι λίαν ἀπαραίτητος ἡ ἀνάπτυξις τῶν ζωτικῶν αὐτῶν ζητημάτων τῆς Λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ ἡμῶν Θεοῦ εἰς τήν τεταραγμένην καί συγκεχυμένην ἐποχήν μας, κατά τήν ὁποίαν καταβάλλεται ἐπίμονη προσπάθεια ἐκθεμελιώσεως τῆς θεοπαραδότου Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως καί Κληρονομίας, ἀπομειώσεως τῆς πνευματικῆς αἴγλης τῆς Θείας Λατρείας, παραβιάσεως τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί παραχαράξεως τῆς Δογματικῆς Διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό ἀντιθεολογικά καί ἀντιαγιοπνευματικά ρεύματα ἀνερματίστων καί εὐριπίστων πνευματικῶς ἀνθρώπων.