π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ἔχει ξεκινήσει μία ὑποχθόνια ἀθεϊστική ἐπανάσταση ἡ ὁποία δέν ἀρνεῖται ἐξωτερικά τόν Θεό ἀλλά τόν περιορίζει. Κάθε βῆμα προόδου ὁδηγεῖ στήν βαθμιαία κατάρριψη τῆς πίστεως. Ἡ ἐπανάσταση αὐτή δέν θέλει νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἐξαφάνιση τοῦ Θεοῦ ἀλλά στήν κατανόηση πώς ἄν ὑπάρχει Θεός αὐτός εἶναι ἐχθρός (μέ τήν ἔννοια ὅτι κινδυνεύεις ἐξαιτίας τῆς πίστης σου). Καί αὐτή ἡ πίστη ἀποτελεῖ κίνδυνο γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Στρατός τῶν ἐχθρῶν του Θεοῦ συνίσταται τόσο ἀπό ἐκείνους πού μέ τρόπο παθητικό ἀποδέχονται αὐτή τήν θέση καί στέκονται στήν ὀπισθοφυλακή ὅσο καί ἀπό τούς λίγους ἐνθουσιώδεις δρῶντες πού καταλαμβάνουν τήν πρώτη γραμμή μάχης.

Ὅμως εἶναι ἄκρως σημαντικό νά παρατηρήσουμε τό γεγονός ὅτι οἱ γραμμές τοῦ ἀντιθεϊσμοῦ βρίθουν ὄχι μόνο ἀπό παθητικούς καί δρῶντες ἀθεϊστές Ἀλλά καί ἀπό πολλούς πού πιστεύουν ὅτι Θρησκεύουν καί λατρεύουν τόν Θεό. Αὐτός ὁ μηδενιστικός πόλεμος δέν ἀποκλείει κάν τή χρήση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Τά αἴτια αὐτῆς τῆς Ἐπανάστασης εἶναι πνευματικά Ἄν καί ἐξωτερικά δέν διακρίνονται.

Γέροντας Παρθένιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23^η Απριλίου  2020

Με πολλή ανησυχία και θλίψη παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια καταιγιστική επέλαση του πάθους της ομοφυλοφιλίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για ένα γενικότερο παγκόσμιο κίνημα, που προωθείται από τους σχεδιαστές της Νέας Εποχής, το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στην Ευρώπη και στην Αμερική και το οποίο έχει κάνει αισθητή την παρουσία του εδώ και αρκετές δεκαετίες με «παρελάσεις υπερηφάνειας», (Gay Pride), με φεστιβάλ και διακηρύξεις, με αιτήματα προς την πολιτεία για τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων, για αναγνώριση και νομική κατοχύρωση του γάμου, ή της ελεύθερης συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων, υιοθεσίας παιδιών κλπ. Σύμφωνα με την ιδεολογία του κινήματος, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί μορφή σεξουαλικής διαστροφής, μια παρά φύσιν κατάσταση, όπως διδάσκει η Εκκλησία και όπως αυτό εθεωρείτο αυτονόητο και από όλους αποδεκτό, ακόμη και από την ιατρική επιστήμη και την ψυχολογία, πριν από 30-35 χρόνια, αλλά αποτελεί απλώς ένα  διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, μια φυσική διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα αυτή προβάλλεται ως φυσιολογικός τρόπος ζωής, ο οποίος οφείλει να γίνει αποδεκτός από την ευρύτερη κοινωνία και να θεσμοθετηθεί από την πολιτεία με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, ανεξαρτήτως των συνεπειών πάνω στην ευρύτερη κοινωνία, (οικογένεια, σχολείο, δομές κοινωνικές κλπ). Επίσης σύμφωνα με την καινούργια ιδεολογία και νοοτροπία, κάθε αντίδραση και κριτική προς την σεξουαλική αυτή «διαφορετικότητα» θεωρείται «ομοφοβία» και ρατσισμός, η οποία πρέπει να καταστέλλεται και να πατάσσεται μέσω του ποινικού δικαίου. Η καινούργια αυτή ιδεολογία έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί και έχει βρει την πλήρη νομική κατοχύρωσή της στην Απόφαση –Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 4 Φεβρουαρίου 2014.

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκταρίου

(σε απάντηση δικής της επιστολής που εστάλη την Μεγάλη Πέμπτη 16 Απριλίου 2020, αναφορικά με τις λιτανείες στο Ιερό προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος).

Στην επιστολή του ο κ. Νεκτάριος αναφέρει τα εξής:

«Ἄφησα νά περάσουν οἱ παρελθοῦσες ἡμέρες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, οἱ ὁποῖες εἶναι τό κέντρο τῆς πίστεώς μας, τόσο γιά τούς Ἐπισκόπους καί τούς ἱερεῖς μας, ὅσο καί γιά τόν λαό μας, πρίν σᾶς ἀπαντήσω στήν ἐπιστολή πού εἴχατε-καί τό ἀναγνωρίζω- τήν εὐγένεια νά μοῦ ἀποστείλετε ἀργά τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης 16 Ἀπριλίου 2020.

Σᾶς εὐχαριστῶ κατ' ἀρχάς πού ἀπαντήσατε, ἔστω καί ἀρνητικά, στό αἴτημά μας πρός τόν πρωθυπουργό τῆς χώρας νά ἐξετάσει τό θέμα τῆς λιτανεύσεως στόν ναό τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τό Μέγα Σάββατο μέ τόν ἐλάχιστο ἀριθμό πού θά καθιστοῦσε τήν λιτανεία ἀξιοπρεπῆ.

Δέν ἱκανοποιήσατε τό αἴτημά μας, μέ ἀποτέλεσμα ἡ λιτανεία νά γίνει περικεκομμένη καί ἐκ περιτροπῆς, μία φορά τό σκήνωμα καί δύο φορές ὁ Ἐπιτάφιος, καί αὐτό μόνο καί μόνο γιά νά μήν διακοπεῖ, ἔστω καί τυπικά, ἡ παράδοση.