Γέμισε ἡ Ἀθήνα ἀπό ἀφίσσες γιά τό πρόγραμμα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀποκριᾶς.Μαζί μέ τίς ἀναφορές γιά τίς ἐκδηλώσεις τοῦ Δήμου Ἀθηναίων στό κέντρο τῆς ἀφίσσας καί σέ μεγάλο μέγεθος , δεσπόζει σκίτσο «χιουμοριστικό» ἀνθρώπου γυμνοῦ μέ κόκκινη μύτη ἀπό τό μεθῦσι καί τήν «εὐδαιμονία» καί ἀντί φύλλου συκῆς , μία μάσκα προσώπου μέ μύτη πού προεξέχει.
Μόνον αὐτός θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ τίτλος ἑνός ἄρθρου τό ὁποῖο καλεῖται νά σχολιάσει τή νέα προκλητική ἐνέργεια μέ τήν ὁποία δίνεται μιά ἀκόμη ὤθηση στή λεγομένη "ἐπίσημη" ἤ "διοικοῦσα" Ἐκκλησία νά συνεχίσει τόν κατήφορό της.
Ὁ λόγος περί τοῦ Δελτίου Τύπου πού ἐξέδωσε τό γραφεῖο τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μέ ἡμερομηνία 17/1/05. Σύμφωνα λοιπόν μ' αὐτό, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρόκειται νά διοργανώσει ἀπό 9 ἕως 16 Μαΐου 2005 (καί πάλι ἐπελέχθη ἡ Πασχάλιος περίοδος γιά νά ἀμαυρώσει τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως μέ τήν πικρία τῆς βροντώδους πτώσεως) Διεθνές Συνέδριο γιά τήν Παγκόσμια Ἱεραποστολή καί τό Εὐαγγελικό Κήρυγμα ἔπειτα ἀπό ἀνάθεση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (γράφε Π.Σ.Ε μα= ψέμα). Τό θέμα τοῦ Συνεδρίου εἶναι "ἐλθέ, Ἅγιο Πνεῦμα, ἴασε καί συμφιλίωσε".
Σεβασμιώτατε,
Ἀσπάζομαι εὐλαβῶς τή Δεξιά Σας.
Τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός, ὁ ὁποῖος τυγχάνει Πνευματικός φάρος τηλαυγής, ὀφθαλμός τῆς Ἐκκλησίας, πατέρας στοργικός, ἀσκητής, λιτός, φτωχικός, ταπεινός καί ἐλεήμων, θερμά φιλόκαλος, Σᾶς ὑποβάλλω τό παρόν ὑπόμνημά μου, ἀφοῦ κατά παραχώρηση τοῦ Παντοκράτορος Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀνήκω, ἀνάξιος ὤν, στήν τιμιωτάτη χορεία τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν.
Σεβασμιώτατε, Χριστός Ἀνέστη!
Ἀσπάζομαι τή Δεξιά Σας.
Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ἀπαντήσω στή Σεβασμιότητά Σας, γιά νά μή φανεῖ ὅτι περιφρονῶ αὐτά πού γράφετε γιά τήν ἀναξιότητά μου στό περιοδικό Ἐκκλησία, στό τεῦχος τοῦ Μαρτίου 2003, μέ ἐπικεφαλίδα τοῦ ἄρθρου Σας "Ἀνοίκειος ἀναγωγή ἤ... " κρίνοντας τίς θέσεις τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση πού περιλαμβάνει στό ἄρθρο του "Νεοβαρλααμισμός ἤ Λειτουργική ἀναγέννησις."
Ἔκπληξη δοκίμασαν οἱ Χριστιανοί τήν Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2004 ὅταν μετά τήν ἐμμελῆ ἀνάγνωση τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Εὐαγγελίου ἀκολούθησε ἡ πεζή ἀνάγνωση μιᾶς μεταφράσεώς τους. Παράδοξη στά ἑλληνικά αὐτιά τους, ἀσυμβίβαστη μέ τά παραδοσιακά δεδομένα τους, ἀνίερη γιά τήν ὀρθόδοξη συνείδησή τους. Ἡ ἀνάγνωση τῆς μεταφράσεως ἔγινε ἀπό κάποιο βιβλίο, ἐπονομαζόμενο « Ἐκλογάδιον». Τό ξεφυλλίσαμε καί τό παρουσιάζουμε.