Ὁ Βαλεντίνος, τό Ψυχοσάββατο καί οἱ Ἀπόκριες συναντῶνται!

Γιόρτασαν πάλι κάποιοι ἀπό ἐμᾶς τόν «Ἅγιο» Βαλεντίνο. Καί γιά τήν ἀκρίβεια εἴχαμε διπλή «ἑορτή» διότι συνέπεσε μέ τίς «ἀπόκριες» - δηλ. τό καρναβάλι καί τό ξέφρενο γλέντι – μία ἐποχή πού ἡ ἐκκλησία μας καλεῖ σέ περισυλλογή.

      

Ἔχουνε γραφεῖ ἀρκετά ἄρθρα περί τῆς πλάνης του «δῆθεν» Βαλεντίνου. Γιά νά μήν ἐπαναλαμβανόμαστε καί κουράζουμε, κάνουμε τήν ἐξῆς παρατήρηση εἰδικά γιά φέτος ὅπου μαζί μέ τόν «Βαλεντίνο» 14 Φεβρουαρίου «ἔπεσε» τό Ψυχοσάββατο τῆς Ἀπόκρεω. Διαβάζουμε ἀπόσπασμα ἀπό τόν Ὄρθρο τῆς ἡμέρας:

«Δεῦτε πρὸ τέλους πάντες Ἀδελφοί, τὸν χοῦν ἡμῶν βλέποντες, καὶ τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ ἀσθενές, καὶ τὴν εὐτέλειαν ἡμῶν, καὶ τὸ τέλος ὀψώμεθα, καὶ τὰ ὄργανα τοῦ σκεύους τῆς σαρκός, καὶ ὅτι κόνις ὁ ἄνθρωπος, βρῶμα σκωλήκων καὶ φθορά, ὅτι ξηρὰ τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ὅλως μὴ ἔχοντα πνοήν, τοὺς τάφους κατίδωμεν, ποῦ ἡ δόξα; ποῦ τὸ κάλλος τῆς μορφῆς; ποῦ ἡ εὔλαλος γλῶσσα; ποῦ ἡ ὀφρύς; ἢ ποῦ ὁ ὀφθαλμός; πάντα κόνις καὶ σκιά, διὸ φεῖσαι Σωτὴρ πάντων ἡμῶν».

Ὁ Ἔρωτας (καί ὁ Θεῖος καί ὁ ἀνθρώπινος) σίγουρα δόθηκε ἀπό τόν Θεό ... μετά ἀπό τόν Ὄρθρο τοῦ Ψυχοσαββάτου ὅμως ἔχασα καί τήν τελευταία ἐλπίδα νά κατανοήσω τόν ... «Βαλεντίνο» καί, μέχρις ἑνός ὁρισμένου σημείου, καί αὐτόν τόν «Ἔρωτα».