Σχόλια

Προσκύνημα στόν Ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς.

Εἴχαμε πρόσφατα τήν εὐλογία νά προσκυνήσουμε τό τίμιο λείψανο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς στό Σάν Φρανσίσκο (ΗΠΑ). Ἄφθαρτο, χαριτόβρυτο, «δεσποτικό».

AgsIoannisMaxim1  AgsIoannisMaximNAOS

Τά συναισθήματα ἀνάμεικτα, ἀντιδιαμετρικά ἀντίθετα μεταξύ τους. Ἐκεῖ πού περπατᾶς στό πανέμορφο Σάν Φρανσίσκο, ἡ χαρά τῆς φυσικῆς ὀμορφιᾶς του ξεθωριάζει σιγά-σιγά μέ τήν βιωματική μαρτυρία τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου πού ἀποτυπώνεται ἔντονα σέ κάθε γωνιά. Ἀπό τήν σεξουαλική ἐπανάσταση τοῦ ’70, μέχρι τήν σημερινή «πολιτισμένη» καί «φυσιολογική» διαστροφή κάθε λογῆς· αἰσθάνεται κανείς μία βαθιά λύπη βλέποντας νά ἀμαυρώνονται τόσες μά τόσες «εἰκόνες» Θεοῦ.

Ἀπλά καρδιακά Μηνυματάκια ἀπό τό προσκύνημα τῶν Ἁγίων Τόπων τόν Αὔγουστο τοῦ 2018

Μέ τή βοήθεια τοῦ Ἁγίου Κων/νου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τούς ὁποίους ἔχουμε βάλει καί προστάτες φτάνουμε στό τέλος. ...

Ἔχουμε τήν κραταιά προστασία τους, ἀκούσαμε καί πολλά ἀπό τούς Πατέρες, ἐπαληθεύσαμε τή δράση τους, τήν ἀγάπη τους στόν Χριστό. Ὁ Μ. Κων/νος ἦταν μία φωτεινότατη ἐξαίρεση αὐτοκράτορος ἐν ἀντιθέσει πρός τούς ἄλλους αὐτοκράτορες. Μέ τή βοήθεια τῶν ἁγίων λοιπόν τό προσκύνημά μας τελειώνει καί ἐπιστρέφουμε στά ἴδια...

Ἔχουμε χρεωθεῖ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μας καί τῶν ἁγίων Κων/νου καί Ἑλένης ὅτι θά πρέπει νά γινόμαστε συνεχῶς πολύ καλύτεροι χριστιανοί σέ ὅλα καί φιλανθρωπότεροι. Καλός χριστιανός δέν εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος κάνει φαινομενικά ὅτι κρατάει τά χριστιανικά χρηστά ἤθη, ἀλλά αὐτός πού ἔχει εὐαισθησίες φιλάνθρωπες καί δέ θέλει κανένα ἀπό τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ νά ἀδικεῖται καί νά βασανίζεται....

Λύσσα καί κατά τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματικῆς

Πρωτ. Βασιλείου Κοκολάκη

Ἡ ὑποτίμηση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας εἶναι πλέον ἀπροκάλυπτη. Φέτος ὑπῆρξαν σχολεῖα στά ὁποῖα δέν μοιράσθηκε κἄν στήν Α΄ Γυμνασίου τό βιβλίο τῆς γραμματικῆς τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας. Τά δύο προσχήματα πού ἀκούσθηκαν ἦταν: 1) στό βιβλίο τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας ὑπάρχουν ὀργανωμένες γραμματικές ἐπεξηγήσεις, ὁπότε δέν χρειάζεται καί ξεχωριστό βιβλίο γραμματικῆς καί 2) σέ δεύτερη φάση θά σταλοῦν συμπληρωματικές παραγγελίες στά σχολεῖα, ὁπότε μέ τήν ἀναμονή θά τελειώσει αἰσίως ἄλλη μία σχολική χρονιά.

Πουθενά βέβαια σέ καμιά σοβαρή μέθοδο ἐκμάθησης γλώσσας, δέν μαθαίνει κανείς μόνο μέσα ἀπό ἕνα βιβλίο κειμένων μέ τή βοήθεια μόνο τοῦ δασκάλου. Ὁ μαθητής ἀπαραιτήτως χρειάζεται ἕναν μπούσουλα μέ συγκεκριμένα παραδείγματα γραμματικῶν φαινομένων, κλίσεως οὐσιαστικῶν, ρημάτων, ἀντωνυμιῶν καί ἐπιθέτων.

ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΙΑ Ή ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 6η Σεπτεμβρίου 2018

Η ερμηνεία των Αγίων Γραφών δεν είναι εύκολη υπόθεση και έργο του καθενός ευφάνταστου ανθρώπου, ο οποίος νομίζει ότι μπορεί με τη δύναμη της λογικής του και χωρίς τον θειο φωτισμό να εισχωρήσει στο βαθύτερο νόημα των  θεοπνεύστων κειμένων. Τα βιβλικά κείμενα, επειδή ακριβώς έχουν γραφεί με την έμπνευση του αγίου Πνεύματος,μόνο με την δύναμη και τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος μπορούν να ερμηνευτούν και αναλυθούν από αγίους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν τον ανάλογο θείο φωτισμό. Ο κίνδυνος παρερμηνείας των υπήρξε πάντοτε ένα διαχρονικό πρόβλημα για την Εκκλησία, ήδη από τα πρώτα βήματα της ιστορικής της πορείας. Όλοι οι αρχαίοι μεγάλοι αιρετικοί που εμφανίστηκαν στη ζωή της Εκκλησίας, (Άρειος, Μακεδόνιος, Νεστόριος, Ευτυχής, Διόσκορος, κ.α.) και από τους νεωτέρους όλες οι προτεσταντικές παραφυάδες και οι μάρτυρες του Ιεχωβά,στην αγία Γραφή κατέφευγαν και καταφεύγουν,για να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους.

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ: «Ἀφῆστε μέ νά ζήσω!»

Τήν Κυριακή 6. 5. 2018 πραγματοποιήθηκε στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἀπό τό Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καί ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων «Ἀφῆστε μέ νά ζήσω!», ἐπιστημονική Ἡμερίδα μέ τόν ἴδιο τίτλο.

Τά πορίσματα αὐτῆς τῆς Ἡμερίδας εἶναι τά ἑξῆς:

Ἡ σύλληψη ἑνός νέου ἀνθρώπου στά μητρικά σπλάγχνα ἀποτελεῖ μέγιστο θαῦμα, πού καταπλήσσει καθέναν πού τό προσεγγίζει. Ἀπέναντι στό ὑπέροχο αὐτό θαῦμα τῆς δημιουργίας μίας νέας ζωῆς ὀφείλουμε οἱ πάντες νά σταθοῦμε μέ βαθύ δέος καί ἀπόλυτο σεβασμό.

Ὁ σεβασμός τῆς ἀξίας καί τοῦ δικαιώματος τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ἔγκειται στό γεγονός ὅτι αὐτό ὑφίσταται ὡς αὐτοτελής ψυχοσωματική ὀντότητα «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδή ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς του. Αὐτό ἀποτελεῖ βασική ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία στηρίζεται στό Χριστολογικό της δόγμα.

Συνεπῶς ἡ καταστροφή τῆς ζωῆς τοῦ ἐμβρύου σέ ὁποιαδήποτε στάδιο τῆς ἀνάπτυξής του συνιστᾶ μεγάλη ἁμαρτία καί ὕβρη ἀπέναντι στόν Θεό.