Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀναστασίου Κ. Γκοτσοπούλου

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὴν περίοδο αὐτὴ βρίσκεται σὲ ἰδιαίτερα κρίσιμο σημεῖο, διότι μὲ τὴν παραχωρηθεῖσα ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο «αὐτοκεφαλία» στὴν Οὐκρανία δοκιμάζεται ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τίθεται σὲ σοβαρότατο κίνδυνο ἡ πανορθόδοξη ἑνότητα μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες γιὰ τὴν παρουσία καὶ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ σύγχρονο κόσμο.

Ὡς Ὀρθόδοξοι δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ θλιβόμαστε γιὰ τὴν κατάσταση αὐτὴ καὶ νὰ προσευχόμαστε ἐκ βάθους καρδίας ὁ Θεὸς νὰ δώσει ταπείνωση καὶ μετάνοια στοὺς πρωτευθύνους καὶ νὰ φωτίζει τοὺς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τὶς περὶ αὐτοὺς Ἱ. Συνόδους νὰ δώσουν ἄμεσα λύση, διότι ἡ καθυστέρηση μόνο ἐπιζήμια θὰ ἀποδειχθεῖ γιὰ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία.

Ὡς Ἕλληνες ὀφείλουμε παρὰ τὴν ἰδιαίτερη θλίψη ποὺ αἰσθανόμαστε, διότι ἡ κύρια εὐθύνη τῆς παρούσης ἐντάσεως καὶ ἀναστατώσεως σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο βαρύνει Ἕλληνες τὸ γένος, νὰ σταθοῦμε μὲ ὑπευθυνότητα καὶ σοβαρότητα ἔναντι τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲ νοεῖται νὰ ἐθελοτυφλοῦμε στὶς σοβαρὲς κανονικὲς παραβάσεις καὶ περαιτέρω στὴν ἐκκλησιολογικὴ ἀλλοίωση ποὺ ὑφέρπει γιὰ νὰ μὴ στενοχωρήσουμε ὁμογενεῖς μας Ὀρθοδόξους. Δὲν εἶναι δυνατόν τό ὅμαιμο καὶ ὁμόγλωσσο καὶ ὁμογενὲς νὰ προτάσσεται καὶ νὰ ὑπερτερεῖ τῆς εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας. Ἡ Ἀριστοτέλειος ρήση «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δ' ἀλήθεια» καὶ ἡ προτροπὴ τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ «τό Ἔθνος πρέπει νὰ μάθει νὰ θεωρεῖ ἐθνικὸ ὅ,τι εἶναι ἀληθινὸ» δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες τῆς πορείας μας καὶ στὰ σοβαρὰ ἐκκλησιολογικὰ ζητήματα ποὺ ἀνακύπτουν.

Πρωτοπρεσβύτερου Ἀναστασίου Κ. Γκοτσοπούλου
Ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ  Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
Θεσσαλονίκη, Σάββατο 22.6.2019

Ιεροκανονικές παράμετροι του  Οὐκρανικού “Αὐτοκεφάλου”·*

Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί,

Ευχαριστώ θερμώς την οργανωτική Επιτροπή της Ημερίδας για την τιμητική πρόσκληση να ομιλήσω ενώπιόν σας με θέμα «Ιεροκανονικές παράμετροι του Ουκρανικού “αυτοκεφάλου”».

Προσδιορίζοντας πολύ επιγραμματικά την ἔννοια τοῦ αὐτοκεφάλου μπορούμε να πούμε ότι έχει διπλή διάσταση: α) σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο καὶ β) σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο.

α) Σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο εκδηλώνεται με την πληρότητα στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς καμία ἐξάρτηση ἀπὸ ἄλλο ἐκκλησιαστικὸ κέντρο, γι΄αὐτὸ καὶ εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἐκχώρησή του ἡ σύμφωνη γνώμη τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας (ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσπᾶται ἡ νέα Ἐκκλησία), καὶ

β) Σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο εκδηλώνεται με την ἄμεση κοινωνία τῆς αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας μὲ τὴν οἰκογένεια τῶν Ὀρθοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀναγκαία ἐπ’ αὐτοῦ ἡ πανορθόδοξη συμφωνία.

Τὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερα κρίσιμο, διότι ἀφορᾶ στὴν ἑνότητα τῆς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ὄχι σὲ ἕνα τμῆμα αὐτῆς. Συνεπῶς, ὅπως μία ἐλλειπής-κουτσουρεμένη δικαιοδοσία δὲν συνιστᾶ αὐτοκεφαλία, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ μία αὐτοκεφαλία ποὺ προσβάλει τὴν πανορθόδοξη-οἰκουμενικὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ὄντως κακοκεφαλία...

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 10^η Ιουνίου 2019

Έχουμε ήδη κατ’ επανάληψη αναφερθεί σε παλαιότερες ανακοινώσεις και μελέτες μας στα δύο μεγάλα σκοτεινά, δαιμονικά και αντίχριστα κινήματα παγκοσμίων διαστάσεων, στη λεγόμενη Νέα Εποχή και τον Οικουμενισμό. Πρόκειται για δύο πολυκέφαλα θηρία, όμοια μ’ αυτά που περιγράφει ο άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη, τα οποία αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή στη ζωή της Εκκλησίας και τα οποία καλείται σήμερα η Εκκλησία μας πρωτίστως και κυρίως να αντιμετωπίσει. Και τα δύο έχουν παράλληλη πορεία, συγκλίνουν μεταξύ τους και τελικά υπηρετούν ένα κοινό στόχο, την σταδιακή ενοποίηση της ανθρωπότητος, και την πραγματοποίηση και εγκαθίδρυση μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας.

Οι θιασώτες της Νέας Εποχής και του Οικουμενισμού διακηρύσσουν «εν παντί καιρώ και τόπω», και προπαγανδίζουν σε όλους τους τόνους, ότι η νέα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία στην οποία έχει εισέλθει η ανθρωπότητα, είναι μια σύγχρονη αναγκαιότητα. Ότι η κατάσταση του κόσμου έχει αλλάξει  πλέον, οι λαοί έχουν βγεί από την  απομόνωσή τους και καλούνται να αποκτήσουν μια νέα πλανητική συνείδηση. Η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή ειρήνης, συναδέλφωσης, αλληλεγγύης και ενότητας, αφήνοντας πίσω της τις αγκυλώσεις και τις έχθρες του παρελθόντος. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ χριστιανικών ομολογιών και θρησκειών καλούνται να γεφυρωθούν και να παραχωρήσουν την θέση τους στην αγάπη, στην αλληλεγγύη και την συνεργασία. Το «σπουδαίο» αυτό έργο καλούνται να φέρουν εις πέρας τα δύο αυτά σκοτεινά και δαιμονικά κινήματα, αμβλύνοντας τις δογματικές διαφορές και προωθώντας έναν πρωτόγνωρο θρησκευτικό συγκρητισμό. Οι επί μέρους δογματικές διδασκαλίες των διαφόρων θρησκειών καλούνται να υποχωρήσουν και να παραχωρήσουν τη θέση τους σ’ ένα νέο κυρίαρχο δόγμα. Στο «πανδόγμα» τηςΝέας Εποχής και του Οικουμενισμού, σύμφωνα με το οποίο  όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Όλες προσφέρουν τη σωτηρία, διότι κατ’ ουσίαν όλες δεν είναι τίποτε άλλο παρά «διαφορετικοί τρόποι και δρόμοι αναγωγής στον ίδιο Θεό».